خطبه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و ماجرای فدک صفحه 327

باشد)؛ «حدّ» هم به چیزی می گویند که تیز باشد؛ چیزی که تیز است و حدّت دارد، حالا اگر کُند شود، خیلی زشت است و قباحت دارد.

بازیگران دین و سیاست

(وَ اللَّعْب بَعْدَ الجِدّ)

(و چه زشت است بازی (و بازیگری) بعد از جدّیت.)

کسی که جدّی بوده، شجاعت داشته، در مقابل باطل می ایستاده و فداکاری می کرده، حالا یک بازیگر سیاسی شود، این خیلی زشت و قبیح است؛ پس معلوم می شود حضرت می خواهند بفرمایند: شما یک مدّت اهل جدیت و شجاعت بودید، ولی حالا بازیگر شده اید و این قبیح است؛ اگر کسی از اول ترسو بوده و اهل مبارزه نبوده، حالا هم انتظاری از او نیست؛ اما آنکه ابتدا انقلابی بوده و از حق دفاع می کرده، حالا خیلی زشت است که ترسو و محافظه کار شده و وارد معاملات و بازیگریهای سیاسی شود، و همه ی ارزشها را به بازی و معامله بگیرد.

(وَ قَرْعِ الصَّفاهِ)

(و

چه زشت است کوبیدن بر سنگ خارا!)

«صفاه» به سنگ صاف گفته می شود، مثل سنگ مرمر؛ اگر سنگ مرمر صاف باشد، شمشیر و کارد در آن اثر نخواهد کرد، در اصطلاح می گویند: «مشت روی سندان زدن» است؛ این همان معنای