شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 131

شأن نزول : ملاکِ ایمان حقیقی !

«زبیر بن عوام» که از مهاجران بود ، با یکی از انصار (مسلمانان «مدینه») بر سر آبیاری نخلستان های خود که در کنار هم قرار داشتند ، اختلافی پیدا کرده بودند ، هر دو برای حل اختلاف ، خدمت پیامبر(صلی الله علیه وآله) رسیدند ، از آنجا که باغستان «زبیر» در قسمت بالای نهر و باغستان انصاری در قسمت پائین نهر قرار داشت ، پیامبر(صلی الله علیه وآله) به «زبیر» دستور داد : اوّل او باغ هایش را آبیاری کند و بعد مسلمان انصاری (و این مطابق همان سنتی بود که در باغ های مجاور هم جریان داشت) .

اما مرد انصاری به ظاهر مسلمان از داوری عادلانه پیامبر(صلی الله علیه وآله) ناراحت شده ، گفت : آیا این قضاوت به خاطر آن بود که «زبیر» ، عمه زاده تو است؟ !

پیامبر(صلی الله علیه وآله) از این سخن بسیار ناراحت شد ، به حدّی که رنگ رخسار او دگرگون گردید ، در این موقع آیه فوق نازل شد و به مسلمانان هشدار داد . (1)

در بعضی از تفاسیر اسلامی شأن نزول

های دیگری ذکر شده ، که کم و بیش با شأن نزول فوق شباهت دارد (تفسیر تبیان ، و طبرسی ، و المنار) .

وَ مَنْ یُطِعِ اللّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفیقاً

ذلِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللّهِ وَ کَفی بِاللّهِ عَلیماً

و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند ، (در روز رستاخیز) همنشین کسانی خواهد بود که خدا ، نعمت خود را بر آنان تمام کرده ; از پیامبران و صدیقان و شهداء و صالحان ; و آنها رفیق های خوبی هستند !