شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 151

در شأن نزول آیات سابق گفتیم : «بشیر بن ابیرق» ، پس از سرقت از مسلمانی ، شخص بی گناهی را متهم ساخت و با صحنه سازی در حضور پیغمبر(صلی الله علیه وآله) خود را تبرئه کرد ، ولی با نزول آیات گذشته رسوا شد ، او به دنبال این رسوائی به جای این که : توبه کند و به راه باز گردد ، راه کفر را پیش گرفت و رسماً از زمره مسلمانان خارج گردید ، آیه فوق نازل شد و ضمن اشاره به این موضوع ، یک حکم کلی و عمومی اسلامی را بیان ساخت . (1)

لَیْسَ بِأَمانِیِّکُمْ وَ لا أَمانِیِّ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ یَعْمَلْ سُوءاً یُجْزَ بِهِ وَ لا یَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللّهِ وَلِیّاً وَ لا نَصیراً

وَ مَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ وَ لا یُظْلَمُونَ نَقیراً

(فضیلت و برتری) به آرزوهای شما و آرزوهای اهل کتاب نیست ; هر کس عمل بدی انجام دهد ، کیفر داده می شود ; و کسی را جز خدا ، ولیّ و یاور خود نخواهد یافت .

و کسی که چیزی از اعمال صالح را انجام دهد ، خواه مرد باشد یا زن ، در حالی که ایمان داشته باشد ، چنان کسانی داخل بهشت می شوند ; و کمترین ستمی به آنها نخواهد شد .

پی نوشتها

; «نور الثقلین» ، ج 1 ، ص548 .

شأن نزول : ارزش هر کس به عمل است

در «تفسیر مجمع البیان» و تفاسیر دیگر چنین آمده است :