شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 156

شأن نزول : از بهانه های یهود

در «تفسیر تبیان» ، «مجمع البیان» و «روح المعانی» چنین آمده : جمعی از یهود نزد پیامبر(صلی الله علیه وآله) آمده ، گفتند : اگر تو پیغمبر خدائی کتاب آسمانی خود را یک جا به ما عرضه کن ، همان طور که موسی(علیه السلام) «تورات» را یک جا آورد ، آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت .

لَنْ یَسْتَنْکِفَ الْمَسیحُ أَنْ یَکُونَ عَبْداً لِلّهِ وَ لاَ الْمَلائِکَهُ الْمُقَرَّبُونَ وَ مَنْ یَسْتَنْکِفْ عَنْ عِبادَتِهِ وَ یَسْتَکْبِرْ فَسَیَحْشُرُهُمْ إِلَیْهِ جَمیعاً

هرگز مسیح از

این ابا نداشت که بنده خدا باشد ; و نه فرشتگان مقرّب او (از این ابا دارند) . و آنها که از عبودیت و بندگی او ، روی برتابند و تکبّر کنند ، به زودی همه آنها را (درقیامت) نزد خود جمع خواهد کرد .

شأن نزول : مسیح(علیه السلام) بنده خدا است

جمعی از مفسران در شأن نزول این آیه ، چنین روایت کرده اند : طایفه ای از مسیحیان «نجران» خدمت پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله)رسیده ، عرض کردند : چرا نسبت به پیشوای ما خرده می گیری؟

پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود : من چه عیبی بر او گذاشته ام؟

گفتند : تو می گوئی او بنده خدا و پیامبر او بوده است . آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت . (1)