شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 16

شأن نزول : کشمکش یهود و نصاری

جمعی از مفسران از «ابن عباس» چنین نقل کرده اند : هنگامی که گروهی از مسیحیان «نجران» خدمت رسول خدا(صلی الله علیه وآله)آمدند ، عده ای از علمای یهود نیز در آنجا

حضور یافتند ، بین آنها و مسیحیان در محضر پیامبر(صلی الله علیه وآله) نزاع و مشاجره در گرفت ، «رافع بن حرمله» یکی از یهودیان ، رو به جمعیت مسیحیان کرده گفت : آئین شما پایه و اساسی ندارد و نبوت عیسی(علیه السلام) و کتاب او انجیل را انکار کرد .

مردی از مسیحیان نجران نیز عین این جمله را در پاسخ آن یهودی تکرار نموده گفت : آئین یهود پایه و اساسی ندارد ، در این هنگام آیه فوق نازل شد و هر دو دسته را به خاطر گفتار نادرستشان ملامت نمود . (1)

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَساجِدَ اللّهِ أَنْ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُهُ وَ سَعی فی خَرابِها أُولئِکَ ما کانَ لَهُمْ أَنْ یَدْخُلُوها إِلاّ خائِفینَ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الاْخِرَهِ عَذابٌ عَظیمٌ

کیست ستمکارتر از آن کس که از بردن نام خدا در مساجد او جلوگیری کرد و سعی در ویرانی آنها نمود؟ ! شایسته نیست آنان ، جز با ترس و وحشت ، وارد این کانون های عبادت شوند . بهره آنها در دنیا (فقط) رسوائی است و در آخرت ، عذاب عظیم (الهی) !

پی نوشتها