شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 212

شأن نزول : ایمان حمزه ، افسر رشید اسلام

در شأن نزول آیه اوّل چنین نقل شده است :

«ابوجهل» که از دشمنان سرسخت اسلام و پیامبر(صلی الله علیه وآله) بود ، روزی سخت آن حضرت را آزار داد .

«حمزه» عموی شجاع پیامبر(صلی الله علیه وآله) که تا آن روز اسلام را نپذیرفته بود و همچنان درباره آئین او مطالعه و اندیشه می کرد ، در آن روز طبق معمول خود برای شکار به بیابان رفته بود .

هنگامی که از بیابان بازگشت ، از جریان کار «ابوجهل» و برادرزاده خویش با خبر شده ، سخت برآشفت و یکسر به سراغ «ابوجهل» رفت و چنان بر سر یا بینی او کوفت که خون جاری شد و با تمام نفوذی که «ابوجهل» در میان قوم و عشیره خود و حتی در میان مردم «مکّه» داشت به ملاحظه شجاعت فوق العاده «حمزه» از نشان دادن عکس العمل خودداری کرد .

سپس حمزه به سراغ پیامبر(صلی الله علیه وآله) آمده ، اسلام را پذیرفت و از آن روز رسماً به عنوان یک افسر رشید اسلام ، تا واپسین دم عمر ، از این آئین آسمانی دفاع می کرد .

آیه فوق درباره این حادثه نازل گردید و وضع ایمان «حمزه» و پافشاری «ابوجهل» در کفر و فساد را مشخص ساخت . (1)

از بعضی روایات نیز استفاده می شود : آیه در مورد ایمان آوردن «عمار یاسر» و اصرار «ابوجهل» در کفر نازل گردیده

است . (2)

در هر حال ، این آیه همانند آیات دیگر قرآن اختصاص به مورد نزول خود ندارد و دارای مفهوم وسیعی است که در مورد هر مؤمن راستین ، و هر بی ایمان لجوج ، صادق است .