شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 233

«عمر» صدا زد : ای رسول خدا ! به من اجازه بده تا گردنش را بزنم .

پیامبر(صلی الله علیه وآله) فرمود : او را به حال خود واگذار ! او یارانی دارد که شما نماز و روزه خود را در برابر نماز و روزه آنها کوچک می شمرید ، ولی با این حال ، آنها از دین فرار می کنند همان گونه که تیر از کمان ! (1)

در این هنگام ، آیات فوق نازل شد و به این گونه افراد اندرز داد .

وَ مِنْهُمُ الَّذینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَ یَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ

أُذُنُ خَیْر لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ وَ رَحْمَهٌ لِلَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذینَ یُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ

از آنها کسانی هستند که پیامبر را آزار می دهند و می گویند : «او آدم خوش باوری است» ! بگو : «خوش باور بودن او به نفع شماست ! (ولی بدانید) او به خدا ایمان دارد ; و (تنها) مومنان را تصدیق می کند ; و رحمت است برای کسانی از شما که ایمان آورده اند» ! و آنها که رسول خدا را آزار می دهند ، عذاب دردناکی دارند !

پی نوشتها

شأن نزول : این حُسن است ، نه عیب

برای آیه فوق ، شان نزول هائی ذکر شده ، که بی شباهت به یکدیگر نیست ، از جمله این که : این آیه درباره گروهی از منافقان نازل شده ، که دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار ، درباره پیامبر(صلی الله علیه وآله)می گفتند ، یکی از آنان گفت : این کار را نکنید ; زیرا می ترسیم به گوش «محمّد» برسد ، و او به ما بد بگوید (و مردم را بر ضد ما بشوراند) .