شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 234

یکی از آنان که نامش «جلاس» بود گفت : مهم نیست ، ما هر چه بخواهیم می گوئیم ، و اگر به گوش او رسید ، نزد وی می رویم ، و انکار می کنیم ، و او از ما می پذیرد ; زیرا محمّد(صلی

الله علیه وآله) آدم خوش باور و دهن بینی است ، و هر کس هر چه بگوید قبول می کند ، در این هنگام آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت . (1)

یَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَکُمْ لِیُرْضُوکُمْ وَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ یُرْضُوهُ إِنْ کانُوا مُؤْمِنینَ

أَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یُحادِدِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فیها ذلِکَ الْخِزْیُ الْعَظیمُ

آنها برای شما به خدا سوگند یاد می کنند ، تا شما را راضی سازند ; در حالی که شایسته تر این است که خدا و رسولش را راضی کنند ، اگر ایمان دارند !

آیا نمی دانند هر کس با خدا و رسولش دشمنی کند ، برای او آتش دوزخ است ; جاودانه در آن می ماند؟ ! این ، همان رسوائی بزرگ است !

شأن نزول : آتش کیفر دشمنی با خدا

از گفتار بعضی از مفسران چنین استفاده می شود : دو آیه فوق ، مکمّل آیه گذشته است ، و طبعاً در همان شأن نزول نازل شده ، ولی جمعی دیگر از مفسران ، شأن نزول دیگری برای این دو آیه نقل کرده اند و آن این که :

هنگامی که در نکوهش تخلف کنندگان از غزوه «تبوک» ، آیاتی نازل شد ، یکی