شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 25

و بعضی احتمال داده اند : آیه ، در «حجه الوداع» (آخرین حج پیامبر در سال دهم هجری) نازل شده است ، اگر این احتمال را قبول کنیم مسلماً در آن زمان نه تنها در صفا و مروه بتی وجود نداشت ، بلکه

در محیط «مکّه» نیز از بت اثری نبود ، بنابراین باید قبول کنیم این ناراحتی مسلمانان از سعی میان صفا و مروه به خاطر همان سابقه تاریخی و وضع گذشته آنها بوده که بت «اساف» و «نائله» بر آنها قرار داشت .

إِنَّ الَّذینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدی مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنّاهُ لِلنّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللاّعِنُونَ

کسانی که دلائل روشن ، و وسیله هدایتی را که نازل کرده ایم ، بعد از آن که در کتاب برای مردم بیان نمودیم ، کتمان کنند ، خدا آنها را لعنت می کند ; و همه لعن کنندگان نیز ، آنها را لعن می کنند .

پی نوشتها

شأن نزول : کیفر کتمان کنندگان

«جلال الدین سیوطی» در «اسباب النزول» از «ابن عباس» چنین نقل می کند : چند نفر از مسلمانان همچون «معاذ بن جبل» ، «سعد بن معاذ» و «خارجه بن زید» سؤالاتی از دانشمندان یهود پیرامون مطالبی از «تورات» (که ارتباط با ظهور پیامبر(صلی الله علیه وآله) داشت) کردند ، آنها واقع مطلب را کتمان ، و از توضیح خودداری کردند ، آیه فوق درباره آنها نازل شد ، (و مسئولیت کتمان حق را به آنها گوشزد کرد) . (1)

یا أَیُّهَا النّاسُ کُلُوا مِمّا فِی الاَْرْضِ حَلالاً طَیِّباً وَ لاتَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ