شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 327

در روایتی از امام حسن عسکری(علیه السلام) می خوانیم که فرمود : از پدرم ، امام دهم سؤال کردم : آیا پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) با یهود و مشرکان در برابر سرزنش ها و بهانه گیری هایشان به بحث و گفتگو و استدلال می پرداخت؟

پدرم فرمود : آری ، بارها چنین شد ، از جمله این که : روزی پیامبر(صلی الله علیه وآله) در کنار خانه خدا نشسته بود ، «عبداللّه بن ابی امیه مخزومی» در برابر او قرار گرفته گفت :

«ای محمّد تو ادعای بزرگی کرده ای ، و سخنان وحشتناکی می گوئی ! تو چنین می پنداری که : رسول پروردگار عالمیانی ، اما پروردگار جهانیان و خالق همه مخلوقات ، شایسته نیست ، رسولی مثل تو انسانی همانند ما داشته باشد ، تو همانند ما غذا می خوری ، و همچون ما در بازارها راه می روی ! .

پیامبر(صلی الله علیه وآله) عرضه داشت : بار پروردگارا تو همه سخنان را می شنوی و به هر چیز ، عالمی ، آنچه را بندگان تو می گویند ، می دانی (خودت پاسخ آنها را بیان فرما) در این هنگام آیات فوق نازل شد و به بهانه گیری های آنها پاسخ داد . (1)

وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلاّ إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَ یَمْشُونَ فِی الاَْسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَکُمْ لِبَعْض فِتْنَهً أَ تَصْبِرُونَ وَ کانَ رَبُّکَ بَصِیراً

ما هیچ یک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر

این که غذا می خوردند و در بازارها راه می رفتند ; و بعضی از شما را وسیله امتحان بعضی دیگر قرار دادیم ، آیا صبر وشکیبائی می کنید (و از عهده امتحان بر می آئید)؟ ! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است .

پی نوشتها

شأن نزول : راه و روش تو ، راه و روش پیامبران پیشین