شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 341

شأن نزول : انسان یک قلب دارد

جمعی از مفسران ، در شأن نزول این قسمت از آیه ، نوشته اند : در زمان جاهلیت مردی بود به نام «جمیل بن معمر» دارای حافظه بسیار قوی ، او ادعا می کرد : در درون وجود من «دو قلب» ! است که با هر کدام از آنها بهتر از محمّد(صلی الله علیه وآله) می فهمد ! لذا مشرکان قریش او را «ذو القلبین» ! (صاحب دو قلب) می نامیدند .

در روز جنگ «بدر» که مشرکان فرار کردند ، «جمیل بن معمر» نیز در میان آنها بود ، «ابوسفیان» او را در حالی دید که ، یک لنگه کفشش در پایش بود و لنگه دیگر را به دست گرفته بود و فرار می کرد .

«ابوسفیان» به

او گفت : چه خبر؟ !

گفت : لشکر فرار کرد .

گفت : پس چرا لنگه کفشی را در دست داری و دیگری را در پا؟ !

جمیل بن معمر گفت : به راستی متوجه نبودم ، گمان می کردم هر دو لنگه در پای من است (معلوم شد با آن همه ادعا چنان دست و پای خود را گم کرده که به اندازه یک قلب هم چیزی نمی فهمد ، البته منظور از قلب ، در این موارد عقل است) . (1)

یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لاَِزْواجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیاهَ الدُّنْیا وَ زِینَتَها فَتَعالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَ أُسَرِّحْکُنَّ سَراحاً جَمِیلاً