شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 41

إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ الَّذینَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللّهِ أُولئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ

از تو ، درباره جنگ کردن در ماه حرام ، سؤال می کنند ، بگو

: «جنگ در آن ، (گناهی) بزرگ است ; ولی جلوگیری از راه خدا (و گرایش مردم به آئین حق) و کفر ورزیدن نسبت به او و هتک احترام مسجد الحرام ، و اخراج ساکنان آن ، نزد خداوند مهم تر از آن است ; و ایجاد فتنه ، (و محیط نامساعد ، که مردم را به کفر ، تشویق و از ایمان باز می دارد) حتی از قتل بالاتر است . و مشرکان ، پیوسته با شما می جنگند ، تا اگر بتوانند شما را از آیینتان برگردانند ; ولی کسی که از آیینش برگردد ، و در حال کفر بمیرد ، تمام اعمال نیک (گذشته) او ، در دنیا و آخرت ، بر باد می رود ; و آنان اهل دوزخند ; و همیشه در آن خواهند بود .

کسانی که ایمان آورده و کسانی که هجرت کرده و در راه خدا جهاد نموده اند ، آنها امید به رحمت پروردگار دارند و خداوند آمرزنده و مهربان است .

پی نوشتها

شأن نزول : نبرد در ماه های حرام

گفته اند : این آیه در مورد «سَرِیّه عبداللّه بن جحش» نازل شده است . (1)

جریان چنین بود : پیش از جنگ «بدر» پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) «عبداللّه بن جحش» را طلبید ، نامه ای به او داد و هشت نفر از مهاجرین را همراه وی نمود ، به او فرمان داد :

بعضی گفته اند : «سَرِیّه» عبارت است از گروهی از لشکر که از 5 تا 300 نفر تشکیل شده باشد .