شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 456

«ولید» فکر کرد و نگاهی نمود ، و چهره درهم کشیده ، گفت : او فقط مرد ساحری است ، مگر ندیده اید میان مرد و خانواده و فرزندان و دوستانش جدائی می اندازد؟ (گروهی به او ایمان می آوردند و از خانواده خود جدا می شوند) .

بنابراین او ساحر است و آنچه می گوید ، سحری است جالب ! . (1)

پی نوشتها

شأن نزول : سندی بزرگ بر فضیلت اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله)

«ابن عباس» می گوید : حسن و حسین(علیهما السلام) بیمار شدند پیامبر(صلی الله علیه وآله) با جمعی از یاران به عیادتشان آمدند ، و به علی(علیه السلام) گفتند : ای ابوالحسن ! خوب بود

نذری برای شفای فرزندان خود می کردی ، علی(علیه السلام) و فاطمه(علیها السلام) و فضه که خادمه آنها بود ، نذر کردند : اگر آنها شفا یابند سه روز روزه بگیرند (طبق بعضی از روایات حسن و حسین(علیهما السلام) نیز گفتند : ما هم نذر می کنیم روزه بگیریم) .

چیزی نگذشت هر دو شفا یافتند ، در حالی که از نظر مواد غذائی دست خالی بودند علی(علیه السلام) سه من جو قرض نمود ، فاطمه(علیها السلام) یک سوم آن را آرد کرد ، و نان پخت ، هنگام افطار ، سائلی بر در خانه آمده ، گفت : اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ بَیْتِ مُحَمَّد(صلی الله علیه وآله) : «سلام بر شما ای خاندان محمّد» ! مستمندی از مستمندان مسلمین هستم ، غذائی به من بدهید ، خداوند به شما از غذاهای بهشتی مرحمت کند ، آنها همگی مسکین را بر خود مقدم داشتند ، و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشیدند .

روز دوم را همچنان روزه گرفتند و موقع افطار ، وقتی که غذا را آماده کرده بودند (همان نان جوین) یتیمی بر در خانه آمد آن روز نیز ، ایثار کردند و غذای خود را به او دادند (بار دیگر با آب افطار کردند و روز بعد را نیز روزه گرفتند) .

در سومین روز ، اسیری به هنگام غروب آفتاب بر در خانه آمد ، باز هر کدام سهم غذای خود را به او دادند هنگامی که صبح شد ، علی(علیه السلام) دست حسن(علیه السلام) و حسین(علیه السلام) را گرفته بود و خدمت پیامبر(صلی الله علیه