شان نزول آیات قرآن برگرفته از تفسیر نمونه صفحه 492

البته ، در بعضی از کلمات مفسرین ، یا کتب تاریخ ، مطالب ناموزونی درباره این فصل از زندگی پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)به چشم می خورد ، که مسلماً از احادیث مجعول و اسرائیلیات است ، مثل این که : پیغمبر بعد از ماجرای نخستین نزول وحی ، بسیار ناراحت شد و از این ترسید که القائات شیطانی باشد ! یا چند بار تصمیم گرفت خود را از کوه به زیر پرتاب کند ! و امثال این لاطائلات که نه با مقام شامخ نبوت سازگار است و نه با آنچه در تاریخ از عقل و درایت فوق العاده پیامبر(صلی الله علیه وآله) ، مدیریت ، شکیبائی

، تسلط بر نفس و اعتماد او ثبت شده است . (3)

به نظر می رسد : این گونه روایات ضعیف و رکیک ، ساخته و پرداخته دشمنان اسلام است و خواسته اند : هم اسلام را زیر سؤال برند و هم شخص پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)را ، با توجه به آنچه گفته شد ، به سراغ تفسیر آیات می رویم .

پی نوشتها

1 . «ابوالفتوح رازی» ، ج 12 ، ص96 (با کمی تلخیص) ; «قرطبی» ، ج 20 ، ص118 همین معنی را بسیاری از مفسران عامه و خاصه با شاخ و برگ های بیشتری که بعضی قابل قبول نیست نقل کرده اند .
2 . «مجمع البیان» ، ذیل آیات مورد بحث .
3 . از دیدگاه بعضی ، حتی آنچه در مورد دیدار «خدیجه» و رسول خدا(صلی الله علیه وآله) با «ورقه» نقل شده نیز نمی تواند درست باشد ; زیرا با توجه به مسائلی که از زمان کودکی برای آن حضرت پیش آمده بود ، و آنچه در ایام جوانی برای آن حضرت رخ می داد که «خدیجه» نیز از همین نکات به شخصیت عظیم او پی برد و شخصاً او را به همسری خویش برگزید ، مراقبت و حفاظت ویژه ای که «عبدالمطلب» و «ابوطالب» از او می کردند ، و آنچه امیرمؤمنان(علیه السلام) در خطبه «قاصعه» فرموده که خداوند فرشته عظیم خود را مأمور تربیت او کرد ، همه بازگو کننده آن است که آن حضرت از رسالت خویش خبر داشت و نیاز به تأیید «ورقه» نداشت .

شأن نزول : یک شب برابر هزار ماه

در روایتی آمده که پیغمبر اکرم(صلی الله علیه

وآله) در خواب دید «بنی امیه» از منبر او بالا رفته اند ، این امر بر پیامبر گران آمد و ناراحت شد ، سوره «قدر» نازل گردید و پیامبر را تسلّی دارد (لذا بعضی «لَیْلَهُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْر» را ناظر به مدت حکومت «بنی امیه» که حدود یک هزار ماه بود می دانند) و می دانیم : مسجد و منبر در «مدینه» تشکیل شد ، نه در «مکّه» . (1)