مروری بر زندگانی پیامبر و امامان صفحه 4

عبداللّه كوچك ترين فرزند عبدالمطلب و پدر گرامي رسول خدا(ص) است. وي بابرادرش ابوطالب پدر امير المؤ منين (ع) و زُبَير، از يك مادر به نام فاطمه است.عبدالله بيش از ديگر برادران نزد پدر ارج ومنزلت داشت. و اين به دليل كمالاتش بود. دانشمندان و كاهنان بشارت داده بودند كه از نسل او فرزندي متولد مي شود كه به پيامبري مي رسد. چيزي كه بشارت آنان را تاءييد مي كرد، نورانيت و درخشندگي خاصي بود كه در چهره اش به چشم مي آمد.چون به سن جواني رسيد، پدرش بر آن شد تا دختري نجيب و شريف به همسري اش درآورد. از اين رو (آمنه) دختر (وهب بن عبدمناف) رييس تيره (بني زهره) را برايش خواستگاري كرد ثمره اين ازدواج وجود مبارك حضرت محمد(ص) است كه بعدها خاتم پيامبران گرديد.عبدالله، پس از ازدواج با آمنه، همراه كاروان تجارتي عازم شام شد. هنگام بازگشت در (يثرب) بيمار شد و با همان بيماري درگذشت و در همان جا به خاكش سپردند.

ميلاد رسول اكرم

در اين كه ميلاد با سعادت پيامبر(ص) در (عام الفيل)، يعني چهل سال پيش از بعثت و در ماه ربيع الاول بوده است بيشتر محدثان و مورخان اتفاق نظر دارند. آنچه مورد اختلاف است روز ولادت آن حضرت است. بيشتر محدثان و دانشمندان شيعه آن را در هفدهم ربيع الاول و مورخان اهل سنت در دوازدهم اين ماه مي دانند.ولادت پيامبر(ص) با حوادثي شگفت انگيز همراه بود. ايوان كسرا شكافت و چهارده كنگره اش فرو ريخت. آتش آتشكده فارس خاموش گرديد. درياچه ساوه خشك شد، تمامي بتان سرنگون شدند، موبدان و كسرا خواب هايي وحشتناك ديدند، تخت سلطنتي تمامي پادشاهان جهان سرنگون شد و نوري از وجود آن حضرت به سوي آسمان بلند شد و منطقه اي وسيع را روشن ساخت.بروز اين نوع حوادث شگفت آور به هنگام ولادت پيامبران، در حقيقت اعلام خطري بود براي مردم و به ويژه حكمرانان كه درباره اين حوادث بينديشند و علت آن را دريابند. آيا اين حادثه ها بدان معنا نيست كه قدرتي بزرگتر و برتر رخ نموده و دوران بت پرستي و قدرت هاي اهريمني سپري شده است.؟!

دوران كودكي

رسول خدا(ص) هنگامي چشم به جهان گشود كه پدر خود را از دست داده بود و بدين دليل از همان كودكي تحت سرپرستي جدّش، عبدالمطّلب، قرار گرفت. عبدالمطّلب، در هفتمين روز از ولادت نوه اش، گوسفندي برايش عقيقه كرد و نام آن حضرت را (محمّد) گذاشت.آن حضرت، هفت روز از مادر خود (آمنه) شير خورد، ولي از آن جا كه مادر به اندازه كافي شير نداشت، عبدالمطّلب در صدد برآمد تا دايه اي نجيب برايش برگزيند. اين افتخار نصيب زني صحرانشين از قبيله (بني سعد)، به نام (حليمه) شد.وي كودك را از مادرش گرفت و با خود به صحرا برد تا در دامن طبيعت، سالم پرورش يابد و از خطر بيماري مصون بماند.حضور آن حضرت، در قبيله بني سعد موجب افزايش خير و بركت و نعمت شد؛ چندان كه وقتي حليمه پس از دوران شير خوارگي، كودك را نزد مادرش برد، از وي خواست كه آن حضرت را به وي باز گرداند. آمنه نيز پذيرفت.

درگذشت آمنه

پيامبر(ص)، مدت پنج سال در دامن صحرا و ميان طايفه بني سعد زيست. سپس، به مكه نزد مادر وجدّش باز گشت. چون به سن شش سالگي رسيد، همراه مادر به قصد زيارت آرامگاه پدر و ديدار دايي هايش به يثرب رفت. پس از يك ماه توقف، آمنه هنگام بازگشت به مكه در جايي به نام (اَبْوا) بيمار شد و در همان جا درگذشت. اين حادثه، كودك عبدالمطّلب را افسرده و مصيبت او را دو چندان كرد و آن حضرت را بيش از پيش به جدش نزديك ساخت.قرآن مجيد از اين دوره سخت چنين ياد كرده است:(اَلَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوي)آيا تو را يتيم نيافت و پناهت داد؟!هنوز بيش از هشت بهار از عمر حضرت محمد (ص)نگذشته بود كه جد بزرگوارش، عبدالمطّلب نيز وفات كرد و آن حضرت بنابر وصيت جدّش، تحت سرپرستي عمويش، (ابوطالب)، درآمد.ابوطالب و همسرش، فاطمه بنت اسد، پيامبر (ص) را بسيار دوست مي داشتند و آن حضرت را برفرزندان خودمقدم مي داشتند. هنگام خوردن غذا، ابوطالب به فرزندانش مي گفت:(صبر كنيد تا پسرم (محمّد) بيايدخلاصه درسنسب رسول خدا(ص) به حضرت اسماعيل (ع) فرزند ابراهيم خليل (ع) مي رسد. نياكان رسول خدا (ص) تا (عدنان) مورد اتفاقند. نزديكترين نياكان آن حضرت عبارتند از عبدمناف، هاشم، عبدالمطلّب و عبداللّه.ميلاد با سعادت پيامبر (ص) در (عام الفيل)، يعني چهل سال پيش از بعثت و در ماه ربيع الاوّل بوده است. ولادت آن حضرت با حوادثي شگفت انگيز همراه بوده كه از آن ها مي توان از شكافتن ايوان كسرا، خاموش شدن آتشكده فارس وخشك شدن درياچه ساوه نام برد. اين حوادث اعلام خطري براي حكمرانان آن عصر بود.رسول خدا (ص) هنگامي چشم به جهان گشود كه پدر خود را از دست داده بود. بدين دليل، از همان كودكي تحت سرپرستي جدّش (عبدالمطّلب)، قرار گرفت. از آن جا كه مادر آن حضرت، شير مورد نياز فرزندش را نداشت. عبدالمطلّب برايش دايه اي نجيب به نام (حليمه) از طايفه (بني سعد) برگزيد.آن حضرت چون به سن شش سالگي رسيد، همراه مادر به قصد زيارت آرامگاه پدر به يثرب رفت. آمنه هنگام بازگشت، بيمار شد و درگذشت. هنوز بيش از هشت بهار از عمر آن حضرت نگذشته بود كه جدّ بزرگوارش، عبدالمطّلب، نيز وفات كرد و از آن پس، سرپرستي اش را (ابوطالب) عموي گرامي اش بر عهده گرفت.

بعثت

در مسير رسالت

بي گمان، بر عهده گرفتن رسالت الهي پس از پديد آمدن و وجود شايستگي و لياقت براي تحمّل چنين مسؤ وليت سنگيني در آن حضرت، و عنايات والطاف ويژه الهي از سوي خداوند، صورت گرفته است.او از همان كودكي با خدا و نيايش و عبادت ماءنوس بود و در آن محيط آلوده جز راه پرستش حقّ و خدمت به او راهي ديگري نپيمود.امير مؤ منان، علي (ع)، مي فرمايد:از روزي كه پيامبر(ص) از شير بازگرفته شد، خداوندبزرگترين فرشته ازفرشتگانش را بااو همراه كرد كه شب و روز او را به راه بزرگواري ها و خوبي هاي جهان رهبري كند.