کیست فاطمه؟! صفحه 19

با وجود فرمایشات مکرّر پیامبر صلی الله علیه وآله مبنی بر اینکه: «رضایت دخترم فاطمه موجب رضایت خدا و نارضایتی و خشم او، خشم و غضب خدا را به دنبال دارد»[19] آیا هیچ گاه شد که دشمنان و ضاربان و آزاردهندگان ایشان، پشیمان شوند و اظهار ندامت کنند؟

جواب

با وجود سندهای محکم و ادله ی معتبر در مورد اینکه فدک ملک شخصی حضرت فاطمه سلام الله علیها بوده، اولی و دومی و هم دستانشان فدک را دست آویزی برای مبارزه با ولایت مطلقه ی امیرالمؤمنین علی علیه السلام قرار دادند و یگانه مدافع و حامی ولایت، یعنی دختر پیامبر صلی الله علیه وآله را مورد ضرب و شتم قرار دادند، فرزندی که در رحم داشتند، یعنی حضرت محسن علیه السلام، را به شهادت رساندند و بدن مطهر دختر پیامبر صلی الله علیه وآله را به شدت مجروح و ایشان را در بستر شهادت قرار دادند؛ با همه ی این جنایتها نه تنها اظهار پشیمانی ننمودند بلکه بر ظلم به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه وآله میافزودند؛ بله به دلایل سیاسی، به عیادت آن بی بی مظلومه رفتند ولی در آن مجلس عیادت ذرّه ای اظهار ندامت و پشیمانی دیده نمی شود. و این عیادت زمانی بود که دختر پیامبر صلی الله علیه وآله پس از آن خطبه ی معروف در مسجد، خطبه ای هم برای زنان مهاجر و انصار ایراد فرمودند و پس از آن عده ای از مردان مهاجر و انصار به عیادت آن بانوی رنج دیده آمدند، که در تمامی این خطبه ها و عیادت ها، حضرت زهرا سلام الله علیها به

نارضایتی از دشمنان و آزار و اذیت های ایشان اشاره می فرمودند، این بود که خبر نارضایتی آن حضرت به آنان رسید و برای جوسازی سیاسی و ... به ناچار، به عیادت آن حضرت رفتند که اگر مولا علی علیه السلام واسطه نمی شدند، طبق تصریح حضرت زهرا سلام الله علیها به هیچ وجه اجازه ورود به آنان نمی دادند، و حتی پس از ورود نیز، دختر پیامبر صلی الله علیه وآله جواب سلام آن دو را ندادند، چهره از آنان برگرداندند و به روشهای مختلف نارضایتی خود را از آنان اعلام نمودند، تا آن جا که پس از اصرار زیاد، حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها به این صورت حاضر شدند با آنان تکلّم نمایند و فرمودند:

«شما را به خدا قسم می دهم آیا این فرمایش پدرم را به خاطر ندارید و خود شما از پدرم نشنیدید که فرمود: رضایت دخترم فاطمه، رضایت من و خشم دخترم، خشم مرا به دنبال دارد، هرکس دخترم فاطمه را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکس دخترم فاطمه از او راضی باشد، من از او راضی هستم و هرکس موجبات ناراحتی دخترم فاطمه را فراهم کند، مرا خشمگین نموده است؟» هر دو عرضه داشتند: آری، شنیده و به خاطر داریم.

سپس بی بی دو عالم فرمودند: «همانا خداوند و ملائکه ی الهی را شاهد می گیرم که شما دو نفر مرا آزرده اید و مرا راضی ننموده اید، هنگام ملاقات با پیامبر نیز حتماً شکایت شما را به ایشان خواهم نمود»؛ سپس خطاب به پسر ابوقحافه که خود را محزون نشان می داد، فرمودند: «قسم به خدای

عزّوجلّ که هر آینه در همه ی نمازهایی که می خوانم تو را نفرین می کنم»[20] با این همه، حتی یک مرتبه کلام به ندامت و پشیمانی بازنکردند و فدک را به آن حضرت بازنگرداندند و مقام امامت و خلافت الهی را که غصب نموده بودند، به مولا علی علیه السلام واگذار ننمودند، بلکه روز به روز بر دشمنیهای خود با اهل بیت علیهم السلام افزودند.

در تأیید عرایضم، به این مطلب خوب دقت کنید:

سلیم بن قیس نقل می کند:

پسر خطاب یکسال و نیم از حقوق همه ی کارگزارانش به عنوان غرامت و کمبود بودجه و مالیات برداشت، ولی حقوق «قنفذ» پسر عموی خود را به طور کامل پرداخت؛ سلیم می گوید: به مسجد رسول خدا صلی الله علیه وآله رفتم، گروهی را دیدم در گوشه ای نشسته اند، همگی از بنی هاشم بودند به غیر از سلمان و ابوذر و مقداد و محمد بن ابی بکر و عمر بن ابی سلمه و قیس بن سعد بن عباده؛ در این جلسه عبّاس «عموی پیامبر صلی الله علیه وآله» به امیرالمؤمنین علی علیه السلام عرض کرد: چرا پسر خطاب مانند همه ی کارگزارانش، از حقوق قنفذ چیزی نکاست؟