موعظه: راه پیشگیری از نفو ذ شیطان در دل انسان صفحه 109

تو ، به قیمت ورای هر دو جهانی چه کنم ؟ قدر خود نمی دانی

این، ندای امام انسانها است که در عالم بلند است :

« اِنَّهُ لَیسَ لِاَنفُسِکُم ثَمَنٌ اِلّا الجَنِّهَ فَلا تَبیعوها اِلّا بِها» : (1)

« حقیقت آنکه بهای (گوهر) جان شما ، جز بهشت ، نیست . حال آن را جز به بهشت مفروشید » !

این سخن پربار نیز از همان امام بزرگ است که :

« و لَبِئسَ المَتجَرُ اَن تری الدُّنیا لِنَفسِکَ ثَمَنا » : (2)

« بد تجارتی است که « دنیا » را بهای خود دانی » !

یعنی برای تمام جهان، ارزشی مساوی با ارزش خود دانستن، خطا است ؛ و همه چیز دنیا را به قیمت شخصیت انسانی خود تحصیل نمودن ، و آنگاه به آن بالیدن، معامله ای سفیهانه و رسوا است !

و از امام صادق _ علیه السّلام _منقول است که می فرمود :

اُثامِنُ بِالنَّفسِ النَّفیسَهِ رَبَّها فَلَیسَ لَها فی الخَلقِ کُلِّهِم ثَمَنٌ : (3)

« متاع گرانقدر روح و جانم را به قیمت پروردگارش (رضا و قرب او) در معامله آورده و قیمت گذاری می کنم ؛ چه آنکه در تمام ، خلق آنچه که ارزش برابری با شخصیت انسانی من داشته باشد وجود ندارد » !

توجه ! که اشباع معده جان از لذّات دنیا سبب محرومیت از لقاء و رضوان خدا نگردد !

خلاصه آنکه طوری زندگی نکنیم که فردا وقتی خوانِ نعمتِ بی پایانِ خدا در بهشت برین گسترده شد و هنگام برخورداری از آن « مائده » الهی فرا رسید، به ما بگویند: دور باشید شما از این نعمت !و بر کنار روید از این ضیافت ! که :

« اَذهَبتُم طَیِّباتِکُم فی حیاتِکُم الدُّنیا و اسْتَمتَعتُم بِها » : (4)

« شما آنچه که باید لذت ببرید، در دنیا بردید ؛ دیگر، جا، برای این « طیّبات » در جان خویشتن باقی نگذاشته اید » !

1- نهج البلاغه فیض الاسلام، باب الحکم، حکمت 448، امام امیرالمؤمنین علیه السلام
2- نهج البلاغه فیض الاسلام، ضمن خطبه 32، امام امیرالمؤمنین
3- بحارالانوار، ج 27، ص 25
4- سوره احقاف، آیه 20