- سفرنامهنویسی 1
- مدینه، مرقد معشوق 5
- اشاره 5
- از پرواز تا فرود 6
- نخستین شب 10
- در بقیع 12
- تبلیغات 14
- نماز جمعه 16
- کتابخانه مسجدالنبی 17
- مدینه قدیم 19
- مرثیه بقیع 22
- موجی در مراکش 26
- نقش زبان 27
- غربت بقیع 30
- نگاه اقتصادی 32
- ورود سرپرست حجاج به مدینه 34
- کسبه افغانی 35
- خانه فاطمه «ع» 35
- دیدار از اماکن 36
- اربعین یادگار امام 40
- دعای کمیل مدینه 41
- شیعیان مدینه 47
- مال باختگان 51
- مدینه امروز 52
- وداع با مدینه 58
- اشاره 61
- مکّه، معبدِ عشق 61
- شهر خاطرهها 62
- احرام 64
- راه هجرت 66
- کعبه در حصار 67
- قبله 68
- کعبه، عظمت در سادگی 73
- قطره و دریا 74
- درس خاکساری 78
- شهیدان حرم 79
- شبهای حرم 81
- نقطه و پرگار 84
- شوق حرم 87
- مغناطیس دلها 89
- سمینارها 91
- روحانی کاروان 94
- خبرنامه زائر 98
- مراسم برائت 100
- در آینه رفتار 105
- از «هست» تا «باید» 108
- کار تبلیغی دیگران 112
- عرفات و منا 115
- اشاره 115
- کوچ به عرفات 116
- در خدمت زائران 121
- اجرای برائت 123
- غروب عرفه 131
- مشعر 132
- منا 135
- در مسلخ عشق 140
- گمشدگان 142
- باز هم برائت 145
- دوباره مکّه 147
- اشاره 147
- دوباره مکّه 148
- از «حرا» تا «ثور» 150
- بازگشت 154
- فهرست اعلام 156
فرصت بود که بهصرفصبحانه و کمی گشت و گذار در محوطه و اندکی استراحت سپری شد.
نخستین شب
مسافت 450 کیلومتری تا مدینه، شش ساعت طول کشید.
عصر در مقابل هتل از اتوبوس پیاده شدیم. هتلی که همسایه ضلع شمالی بقیع بود. از اتاقمان به بیرون که نگاه می‌کردیم، محوّطه وسیع خاکی و هوای غبارآلود بقیع در چشم‌اندازمان بود. دسته دسته افراد را در بقیع می‌دیدیم. بادی هم که می‌وزید، گرد و خاک می‌پراکند.
اینصحنه مرا به یاد همه التماس دعاها و سفارشهای هنگام خداحافظی با بستگان و دوستان انداخت. چاره‌ای نبود. می‌بایست در اوّلین فرصت برای عرض ادب به ساحت حضرت رسول و ائمّه بقیع، به سوی حرم رفت. شستشویی و وضویی و کتاب دعایی در دست و گامها سریع به طرف حرم.
نماز مغرب در مسجدالنبی بودم. قطره‌ای در اقیانوس متلاطم زائران.صدای «حُذیفی» بود که حمد و قرائتش به دل می‌نشست.
شنیدن آیات قرآن در مسجد مدینه، با آن لحن و لهجه شیرین و نافذ عربی، در یک لحظه مرا هزار و چهارصد سال به عقب برد، آن زمان که این آیات بر قلب پیامبر نازل می‌شد و آن حضرت برای مردم در همین مسجد تلاوت می‌کرد و مردم، سخن خدا را از زبان رسول خدا می‌شنیدند و کاتبان وحی، آیات الهی را بر لوحها