در حریم حرم: سفرنامه حج سال ۱۳۷۴ شمسی صفحه 11

می‌نگاشتند. آن زمان، آیات قرآن دلها و زندگیها را دگرگون می‌ساخت و اهل قرآن، اهل حق می‌شدند. امّا اکنون در مقایسه با اینهمه قرائتها، قاری‌ها، چاپهای متعدّد و میلیونی قرآن، تا چه اندازه دلها «قرآنی» است؟ سران کشورهای اسلامی نیز تا چه پایه پیرو قرآنند و تا چه حدّ، قرآن و قرائت و حرم و نماز و دین را وسیله کسب وجهه برای خویش و توجیه و سرپوشی بر فروختن کیان اسلامی قرار داده‌اند؟! ...

هنوز ذی‌قعده به پایان نرسیده و کاروانها هم یکی پس از دیگری وارد می‌شوند. امّا به نظر می‌رسد امسال تعداد حجّاج خیلی زیادتر است. وسعت عظیم بخشهای توسعه یافته حرم نبوی و خیابانهای اطراف، غرق در جمعیت است. ازدحام روزهای قبل از ترویه در مکّه و نیز منا و عرفات چه خواهد بود!

با آنکه شب جمعه بود، امّا خستگی راه، مانع از آن بود که بتوان شبی با حال را کنار بقیع گذراند. پس از نماز، سر راه، سلامی به امامان خفته در بقیع خاموش دادم و زیارت را گذاشتم برای فرداصبح، در هوای روشن و با دلی آماده‌تر، آن هم نه از پشت نرده‌ها، بلکه داخل جنّةالبقیع، تا کفشها را همان دمِ در به احترام اولیای معصوم از پای درآورم و دل غمگین و پر درد و چشم پر اشگ و بغض گلو را کنار آن قبرهای ساده و آفتاب خورده و غریب ببرم و بی‌روضه بگریم و نگاهم سخن بگوید و اشکم مرثیه بسراید. و ...

تاصبح، مدّت زیادی نمانده است. بزودیصدای اذان بیدارت