در حریم حرم: سفرنامه حج سال ۱۳۷۴ شمسی صفحه 131

صفحه 131

غروب عرفه

باری ... عصر عرفه، موسم ریزش باران اشک از چشم بندگان و باران مغفرت الهی از سوی پروردگار مهربان بود. جانِ عرفه و روح عرفات، نیایش عصر آن روز بود و شورانگیزترین برنامه در چادر بزرگ بعثه. مداحی و مرثیه‌خوانی و توسّل به حضرت مهدی «ع» و یادکردی از غربت و شهادت مظلومانه حضرت مسلم «ع» در کوفه، آنگاه دعای عاشقانه و ژرف امام حسین «ع» در روز عرفه که زیباترین نیایش روح بلند سیدالشهدا با خداست و در این مختصر، نمی‌توان به بسط کلام پیرامون آن پرداخت.

پس از دعا، آمادگی برای «کوچ» در کاروانها به چشم می‌خورد.

امّا خدا می‌داند که امروز در اینصحرا و در میان چادرها و در دل حجّاج و در اندیشه شیدایان دیدار، چه گذشته است! حیف که با هیچ دوربینی نمی‌توان عظمت و عمق این مناسک و روح این «وقوف» و «افاضه» را به تصویر کشید. قلم و نگارش که عاجزتر از ثبت لحظه‌ها و نکته‌هاست. مهدی «ع» با دلهای شکسته این جمع که به آمرزش الهی یقین دارند و به دیدار آن یوسف گمگشته امید دارند، چه کرده است؟ کسی چه می‌داند!

«تنگ غروب است و در اینصحرای عرفان

عطر حضور حضرتش را می‌توان یافت

«مهدی» کدامین خیمه را دیدار کرده است؟

آیا کدامین چشم لایق، دیده او را؟

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه