داستان‌ها و حکایت‌های حج صفحه 169

ابن ابی العوجاء از جا حرکت کرد و خود را به مجلس امام رسانید و گفت: تاکی شما این خرمن را می‌کوبید و به این سنگ پناهنده می‌شوید و این خانه از سنگ و گل برافراشته را می‌پرستید و همچون شتران رمیده بر گرد آن جست و خیز می‌کنید؟ هر کس در برنامه و تشریفات این خانه بیندیشد، می‌فهمد این کاری است که دستور دهنده‌اش خالی از حکمت و رأی و بینش بوده است. پس جوابم ده که تو در رأس این امر واقع شده‌ای و شخصیت برجسته این قومی و پدرت بنیان گذار این ملک و نگهدار آن بوده است.

امام علیه السلام فرموند: این (کعبه) خانه‌ای است که خداوند حکم آن‌را وسیله امتحان بندگان خود قرار داده و آنان را مأمور به تعظیم و زیارت آن فرموده است تا میزان روشنی برای اخلاص و تسلیم در امر عبادت و بندگی و خضوع در پیشگاه خدا، در میان بشر باشد، افراد خالص الایمان و منقاد در برابر فرمان حضرت خالق سبحان از مردم منافق بی‌ایمان جدا شوند.

این خانه قرارگاه پیغمبران است و قبله‌گاه نمازگزاران و راه رسیدن به مغفرت و رضای حضرت ایزد منّان.

پس منظور، نه پرستش سنگ است و عبادت بیت؛ بلکه معبود به حقّ، اللَّه است که خالق جسم و جان آدمیان است و آفریدگار زمین و آسمان.

تعظیم این خانه و استلام این حجر به قصد اطاعت امر و فرمان اوست.(1)

دقّت فراوان

درباره فضیل عیّاض گویند: او چندین حجّ پیاده انجام داد، ولی از چاه