داستان‌ها و حکایت‌های حج صفحه 196

وقتی وقوف رسول خدا صلی الله علیه و آله در عرفات به پایان رسید و غروب آفتاب نزدیک شد، رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: ای بلال! به مردم بگو ساکت شوند. بعد از آن که مردم سکوت کردند، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

محققاً پروردگار شما امروز بر شما منّت گذاشت، نیکانتان را مشمول مغفرت گردانید و سپس به آنان حق شفاعت درباره بدان شما عنایت فرمود. در نتیجه بدان شما را نیز به شفاعت نیکانتان بخشید. اینک حرکت کنید در حالتی که عموماً بخشیده شده و مشمول عفو و رحمت و مغفرت حضرت حق گشته‌اید.(1)

دعای پذیرفته شده

امام باقر علیه السلام فرموده‌اند:

احدی از نیکان و بدان نیست که بر این کوه‌ها (عرفات و مشعر) وقوف کند، مگر این که خدا دعای او را به اجابت می‌رساند؛ منتها دعای نیکوکار نسبت به امور دنیا و آخرتش مستجاب می‌شود و دعای آدم بدکار درباره دنیایش مستجاب می‌گردد.(2)

حجّ ابراهیم علیه السلام

در صحرای عرفات جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حجّ را به حضرت ابراهیم علیه السلام آموخت و حضرت ابراهیم علیه السلام هم می‌فرمود: «عرفتُ، عرفتُ»؛ «شناختم، شناختم».(3)

1- . کافی، ج 4، ص 258، ج 24
2- . کافی، ج 4، ص 262، ج 28
3- . دعای عرفه، ص 3