- پیش درآمد 1
- اشاره 5
- بخش اوّل حج خاندان وحی 5
- لبیک دوست 6
- گریه امام حسین 7
- پیاده روی امام حسن علیه السلام به سوی مکه 7
- یاد پروردگار 8
- مناجات در حریم عشق 10
- دعا در داخل حجر 11
- حج با معرفت 12
- راهب عرب 12
- مردی صالح 13
- دعای به اجابت رسیده 15
- تقوا، زاد و توشه راه 16
- چهارپای خوشبخت 17
- نماز شب 17
- پیشوای عارف 18
- گریه شدید 18
- منافع بیشمار 19
- سجده طولانی امام در کنار کعبه 19
- فروتنی در حرم 20
- امام موسی بن جعفر علیه السلام 20
- معجزهای از امام موسی بن جعفر علیه السلام 21
- آخرین وداع 23
- اشاره 26
- بخش دوم حج عارفان 26
- خدای خانه 27
- حج مقبول 28
- ادب حرم 29
- محروم از عنایت 30
- عصمت از گناه 30
- گفت و گو با یار 31
- خدای خانه 32
- خدا هم قبول کرد 32
- غافلان خفته 33
- در هوای دوست 33
- رحمت خداوند 34
- هرکه دوست خداست زنده است 34
- کشته شدگان تیغ دوست 35
- گفت آن اللَّه تو لبیک ماست 36
- انفاق و حج مستحبی 38
- مسیحی مسلمان شد 40
- انیس واقعی 41
- مرکب صبر 42
- از دنیا بریده 42
- به خاطر او حج همه قبول شد 43
- سینه مؤمن حرم خداست 44
- تا خانه دوست 45
- دست و زبانی آلوده 45
- تائب عاشق 46
- هجرت به سوی خدا 47
- با فضیلت ترین عمل 47
- سه بار حج کردن 48
- سه شرط حجگزاری 48
- در خانه او 48
- دعوت خدا 49
- خانهای در بهشت 49
- مشتاقان کجایند؟ 50
- نتیجه گناه کردن در حرم 50
- بقعهای فاضل 51
- توشه راه 52
- سخنان نیکو در مسجد الحرام 52
- قصد کعبه کن 53
- گفت و گوی دو فرشته 54
- در خدمت زائر خدا 54
- توکل واقعی 55
- اشاره 58
- بخش سوم حج و داستانهاییاز عالمان دینی 58
- انقطاع از غیر خدا 59
- به یاد خدا 59
- یکپارچه شور و هیجان 60
- کرامات بزرگان 61
- عالم واقعی 62
- صدقه و سلامتی حجاج 62
- کفن متبرک 64
- در کنار مقام ابراهیم 64
- سفارشی مفید 65
- نماز طواف 66
- داستان استطاعت و مکه رفتن آیت اللَّه شاهرودی 67
- در خانه او 68
- طمع به خدای بزرگ 69
- حج با پای پیاده 71
- دفاع از حریم تشیع 71
- چرا سید به حجّ نرفت 71
- با دعا به حج رفت 72
- حاجتی که بر آورده شد 74
- خواب مادر 75
- حاجی خوش برخورد و متواضع 76
- آبی خنک و شیرین 76
- صلاح در چیست؟ 77
- اشاره 79
- بخش چهارم: دیدار با 79
- بیست حج برای دیدار 81
- ذکر یا حفیظ یا علیم 84
- حجّت امام زمان 85
- عنایت والطاف حضرت مهدی علیه السلام 86
- صاحب معالم امام زمان علیه السلام را در عرفات زیارت کرد 87
- یا ابا صالح! 88
- یک طاقه گل سرخ 88
- امام زمان هر سال در حج است 89
- نصب حجر الاسود 90
- مولای ما نزد ما بود 90
- از برکت امام زمان 92
- بخش پنجم: باراهیان حرم 95
- اشاره 95
- تلبیس ابلیس 96
- توسّل به حضرت سید الشهدا 97
- ناخوانده به خانه خدا نتوان رفت 98
- ترک حج 100
- همسفر حجّ 101
- نتیجه تکبّر 101
- تواضع در حریم دوست 102
- حق مادر 103
- راه طولانی 103
- هفتاد سال حجّ 104
- خدا هیچ کس را فراموش نمیکند 104
- صلوات بر محمد و آل او علیهم السلام 105
- پیادگان حاج 106
- دو هزار سال قبل از آدم 106
- حریم امن 107
- حاجی درستکار 108
- امر به معروف و نهی از منکر در سفر حجّ 109
- عمل ناپسند در مکانی باعظمت 110
- رفیق راه 110
- مرد سعادتمند 110
- تو غفارالذنوبی 111
- سروری که عفو میکند 111
- شجاعت مرد حج گزار 112
- توسّل به امام زمان 112
- غلامی خاشع و خاضع 114
- سفارش به تقوا 114
- در کنار کعبه 115
- سفارش در کنار کعبه 116
- انفاق در حرم 117
- نماز در مسجدالحرام 117
- جلب رضایت برادر مؤمن 118
- حاجی حقیقی 119
- دولت جاوید 121
- همه برابرند 124
- قطع دست دزد 124
- شهید طواف 125
- اشاره 126
- بخش ششم: جوانان حجگزار 126
- محبّ حق 127
- آه عارفانه 128
- بر خداست به مقصد رسانیدن 129
- جوانی عارف 129
- راز و نیاز نوجوان 130
- نافرمانی پدر 131
- ترس از خدا 131
- عزیزترین مردم 132
- قربانی جان 132
- سوز و گداز 133
- مرا چیزی نیست، جز جان 134
- بخش هفتم: حج، حریم رحمت و بخشش 136
- اشاره 136
- توبه آدم علیه السلام 138
- آزادی از آتش 139
- توبه ابراهیم ادهم 139
- آمرزش همه 140
- عنایت علی علیه السلام برای جوان تائب 140
- عقوبت گناه 142
- عذر تقصیر 143
- پرواز به سوی زیباییها 144
- نتیجه راستگویی 150
- تأثیر کلام خداوند 150
- توبه مرد راهزن 151
- توبه زبیر عاصی 152
- از رحمت خدا مأیوس نباش 154
- اشاره 156
- بخش هشتم: باحج گزاران 156
- دعوت حضرت ابراهیم علیه السلام 158
- میهمان الهی 159
- پاداش حجّ 159
- ایمنی از آتش دوزخ 159
- حاجت خواستن در حریم کعبه 160
- گواهی حجرالاسود 162
- اسرار حجّ 163
- برآوردن حاجت برادر مؤمن 163
- دفاع از حقّ 165
- حاجی واقعی چه کم است 167
- قرارگاه پیغمبران 168
- دقّت فراوان 169
- یک سال مریضی 170
- خدمت به مادر در سفر حجّ 170
- بدهکاری آخرت 171
- قطع طواف برای حاجت مؤمن 171
- فتوای نادرست 172
- نذر باطل 173
- فواید سفر حج 173
- فضیلت حجّ 174
- مشتاق کعبه 174
- پنجاه سال حجّ 175
- هدیه ثواب حجّ 175
- به نیابت از معصومین علیهم السلام 176
- سبب محرومیت از حجّ 177
- نیابت از امام زمان علیه السلام 177
- بخش نهم: بانوان و حجّ 180
- اشاره 180
- ای تیر غمت را دل عشّاق نشانه 181
- حجّ با بصیرت 183
- دنیا در خدمت زن حاجی 184
- آب دیده 184
- شفای نابینا در حجّ 185
- احسان به زائران کوی دوست 185
- دوستی خدا با حجّ گزار 186
- خانه پروردگارم 186
- پاداش احسان و نیکی به حاجیان 187
- آتش بلا 189
- پیر زن حاجی 190
- اشاره 193
- بخش دهم: در عرفات عاشقان 193
- مغفرت همه 195
- سرزمین عشق 195
- حجّ ابراهیم علیه السلام 196
- دعای پذیرفته شده 196
- استجابت دعا 197
- دعا برای همه 197
- سود فراوان 197
- علت نام عرفات 198
- طلب از غیر خدا 198
- فرشته موکّل 199
- دعای عرفه امام حسین علیه السلام 199
- تجلّی خداوند در عرفات 200
- خاطره رنج آور 201
- منابع و مآخذ 203
- منابع و مآخذ 203
- پی نوشتها 206
فرمود: تا این آیه را خواندهام فإذا نفخ فی الصور فلا أنساب بینهم ...
که در قیامت از نسب نخواهند پرسید، صبر و قرار از من رفته است.(1)
گریه امام حسین
آمده است که:
حضرت امام حسین علیه السلام بعد از طواف بیتالحرام، به سوی مقام حضرت ابراهیم علیه السلام میرفت و نماز میخواند و سپس صورت خود را بر مقام میگذاشت و گریه میکرد و میگفت: «الهی عبیدک ببابک، خویدمک ببابک، سائلک ببابک، مسکینک ببابک».
یک روز این دعا را زیاد تکرار کرد و رفت. اتفاقاً گذار حضرت به جمعی از مساکین افتاد که مشغول خوردن نان بودند.
حضرت به آنان سلام داد. آنها از امام دعوت کردند که با آنها غذا بخورد. حضرت در جمع آنان نشست و فرمود: اگر این صدقه نبود، با شما میخوردم، سپس فرمود: برخیزید برویم به منزلم. وقتی که رفتند، حضرت به آنان غذا و لباس داد و دستور داد که به آنها قدری پول بدهند.(2)
پیاده روی امام حسن علیه السلام به سوی مکه
یک سال امام حسن مجتبی علیه السلام با پای پیاده به سوی مکه حرکت کرد. در بین راه پاهای مبارکش ورم نمود. یکی از همراهان گفت: مقداری از راه را سوار شوید تا این ورم خوب شود. حضرت فرمود: هرگز سوار نمیشوم، ولی وقتی به اولین منزل رسیدیم، شخص سیاه پوستی را که روغنی به
1- . مصابیح القلوب، ص 392 و 393
2- . کشکول ممتاز، ص 41؛ احقاق الحق، ج 11، ص 154