حدیث قافله‌ها صفحه 24

می‌رفت. قریب به دوازده فرسخ امروز راه آمدیم. منزل که رسیدیم، باران چندان پر زور نمی‌آمد. همین که چادرها زده شد، چنان باران سختی آمد که [در] تمام دره‌ها سیل به پا شد، تا سر آفتاب به شدت می‌آمد.

بیست و هشتم آن وقت قدری باران سبک شد، روانه شدیم، [در] بیشتر گودالها، درّه‌ها، آب سیل روان، چهار ساعت که از روز رفت، باران ایستاد، هوا خوب شد، صحرای صاف، شترها را راندیم، تا غروب پیاده شدیم.

بیست و نهم، نماز خوانده سوار شدیم، یک ساعت از شب رفته، گردنه کوچکی بود رد شدیم، در کوه منزل کردیم، آن شب را هم به جهت منزل و شام بد گذشت.

دو ده هم قریب به یک فرسخ دور از راه بود، یکی‌اش خیلی بزرگ و نخلستان زیاد، از روزی که از سماوات راه افتادیم تا مکه، تمام را میان مغرب و جنوب می‌رویم.

صحرای مخوف

بیست و نهم سه ساعت به صبح مانده، راه افتادیم، شب بسیار تاریک بود. بیشتر کجاوه‌ها شبها فانوس جلو کجاوه می‌کشیدند. امشب چنان تاریک است و ابر، که حد ندارد. این فانوس‌ها بسیار باصفا به قطار می‌رود. یک فرسخ که راه رفتیم، کوه تمام شد، صحرای صافی، لکن می‌گویند زیاد مخوف است، اهل خاک مخالف با امیر جبل است و متصل با هم نزاع و کشت و کشتار دارند، دایم مال دیگر را چپو(1) می‌کنند. در کمال تعجیل می‌راند، شترها آن روز قریب بیست سی شتر ماند و دو شتر از بنده، قریب به ظهر رسیدیم به رودخانه که روز پیش داغ آب معلوم بود، ازش عبور نمی‌شد، امروز قریب پنج شش سنگ آب صاف می‌رود و همه جا زمین‌ها گل است، تا نیم ساعت به غروب مانده رفتیم و زمین گاهی ریگ و گاهی گل سرخ بود و کوهها در اطراف، لکن یک فرسنگ و دو فرسنگ بوته شور که مانند جاروب بود، بسیار داشت. نیم ساعت به غروب مانده، منزل کردیم. آن روز بی‌حرف چهارده پانزده فرسنگ راه رفتیم. بیشتر عکام(2) در