کتابخانه بالقرآن

حج و مهدویت صفحه 130

صفحه 130

«خداوندا! به درستی وصیت و امامت پس از حسین بن علی‌بن ابی‌طالب به علی فرزند حسین پسر علی بن ابی‌طالب و فرزند فاطمه زهرا دختر رسول خدا (ص) می‌رسد» . پس محمدبن‌حنفیه بازگشت و پس از آن معتقد به ولایت آن حضرت شد.(1)

حجرالأسود، حجت و شاهد امام زمان (عج)

«کلینی» در کافی از «بکیر بن اعین» نقل می‌کند که از حضرت صادق (ع) پرسیدم:

چرا خداوند حجرالأسود را در این رکن قرار دارد و در رکن دیگری قرار نداد؟ و. . . فرمود: خداوند، حجرالأسود را که گوهری

1- رُوِی عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ ع قَالَ: لمّا قُتِلَ الحُسَیْنُ بن‌علی ع أَرْسَلَ مُحَمَّدُ بن‌الحَنَفِیَّة إِلَی عَلِی بن‌الحُسَیْنِ ع فَخَلَا بِهِ ثُمَّ قَالَ یَا ابن‌أَخِی قَدْ عَلِمْتَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ کَانَ جَعَلَ الْوَصِیَّة وَ الْإِمَامَة مِنْ بَعْدِهِ لِعَلِی بن أَبِی‌طَالِبٍ ع ثُمَّ إِلَی الحَسَنِ ثُمَّ إِلَی الحُسَیْنِ وَ قَدْ قُتِلَ أَبُوکَ رَضِی اللهُ عَنْهُ وَ صَلَّی عَلَیْهِ وَ لَمْ یُوصِ وَ أَنَا عَمُّکَ وَ صِنْوُ أَبِیکَ وَ أَنَا فِی سِنِّی وَ قِدْمَتِی أَحَقُّ بِهَا مِنْکَ فِی حَدَاثَتِکَ فَلَا تُنَازِعْنِی الْوَصِیَّة وَ الْإِمَامَة وَلَا تُخَالِفْنِی قَالَ لَهُ عَلِیُّ‌بْنُ‌الحُسَیْنِ ع اتَّقِ اللَهَ وَ لَا تَدَّعِ مَا لَیْسَ لَکَ بِحَقٍّ إِنِّی أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجاهِلِینَ یَا عَمِّ إِنَّ أَبِی ع أَوْصَی إِلَی قَبْلَ أَنْ یَتَوَجَّهَ إِلَی الْعِرَاقِ وَ عَهِدَ إِلَی فِی ذَلِکَ قَبْلَ أَنْ یُسْتَشْهَدَ بِسَاعَة وَ هَذَا سِلَاحُ رَسُولِ اللَهِ ص عِنْدِی فَلَا تَعَرَّضْ لِهَذَا فَإِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ بِنَقْصِ الْعُمُرِ وَ تَشَتُّتِ الحَالِ وَ إِنَّ اللَهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَبَی إِلَّا أَنْ یَجْعَلَ الْوَصِیَّة وَ الْإِمَامَة فِی عَقِبِ الحُسَیْنِ فَإِنْ أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ فَانْطَلِقْ بِنَا إِلَی الحَجَرِ الْأَسْوَدِ حَتَّی نَحْتَکِمَ إِلَیْهِ وَ نَسْأَلَهُ عَنْ ذَلِکَ قَالَ الْبَاقِرُ ع وَ کَانَ الْکَلَامُ بَیْنَهُمَا وَ هُمَا یَوْمَئِذٍ بِمَکَّة فَانْطَلَقَا حَتَّی أَتَیَا الحَجَرَالْأَسْوَدَ فَقَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الحُسَیْنِ ع لِمُحَمَّدٍ ابْتَدِئْ فَابْتَهِلْ إِلَی اللَهِ وَ اسْأَلْهُ أَنْ یُنْطِقَ لَکَ الْحَجَرَ ثُمَّ سَلْهُ فَابْتَهَلَ مُحَمَّدٌ فِی الدُّعَاءِ وَ سَأَلَ اللَهَ ثُمَّ دَعَا الْحَجَرَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَقَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الحُسَیْنِ ع أَمَا إِنَّکَ یَا عَمِّ لَوْ کُنْتَ وَصِیّاً وَ إِمَاماً لَأَجَابَکَ فَقَالَ لَهُ مُحَمَّدٌ فَادْعُ أَنْتَ یَا ابن‌أَخِی فَدَعَا اللَهَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الحُسَیْنِ ع بِمَا أَرَادَ ثُمَّ قَالَ أَسْأَلُکَ بِالَّذِی جَعَلَ فِیکَ مِیثَاقَ الْأَنْبِیَاءِ وَ مِیثَاقَ الْأَوْصِیَاءِ وَ مِیثَاقَ النَّاسِ أَجْمَعِینَ لمّا أَخْبَرْتَنَا بِلِسانٍ عَرَبِی مُبِینٍ مَنِ الْوَصِی وَ الْإِمَامُ بَعْدَ الحُسَیْنِ بن‌عَلِی فَتَحَرَّکَ الحَجَرُ حَتَّی کَادَ أَنْ یَزُولَ عَنْ مَوْضِعِهِ ثُمَّ أَنْطَقَهُ اللَهُ بِلِسانٍ عَرَبِی مُبِینٍ فَقَالَ اللَّهُمَّ إِنَّ الْوَصِیَّة وَ الْإِمَامَة بَعْدَ الحُسَیْنِ بن‌عَلِی بن‌أَبِی طَالِبٍ إِلَی عَلِی بْنِ‌الحُسَیْنِ بْنِ‌عَلِی بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ وَ ابن‌فَاطِمَة بِنْتِ رَسُولِ اللهِ ص فَانْصَرَفَ مُحَمَّدٌ وَ هُوَ یَتَوَلَّی عَلِی بن‌الحُسَیْنِ ع ؛ الاحتجاج، ج٢، ص١۴٢.