- دیباچه 1
- مقدمه 3
- اشاره 8
- بخشاول: کلیات 8
- واژه حج 9
- فصل اول: مفهومشناسی حج و مهدویت 9
- واژه مهدویت 11
- دیرینگی کعبه و حج 12
- فصل دوم: دیرینگی حج و مهدویت 12
- حج، مأموریت همه انبیا 14
- دیرینگی مهدویت 15
- فصل سوم: رابطه حج و مهدویت 19
- اشاره 19
- رابطه کارکردگرایی 20
- ١. اتحاد و همگرایی 20
- رابطه تعاملی 25
- بخش دوم: حج و امامت 27
- اشاره 27
- فصل اول: جایگاه و نقش امام معصوم در حج 28
- اشاره 28
- نقش امام معصوم در حج 30
- تفصیل سهگانه ولایت 30
- جایگاه تکوینی امام در حج 31
- خلاصه بحث 37
- جایگاه تشریعی امام در تعالی حج 38
- تطهیر کعبه از پلیدیها 44
- اعلام برائت از مشرکان 49
- امام و حفاظت از بیتالله 51
- اشاره 56
- حج تجلیگاه علم امام 56
- فصل دوم: نقش تأثیرگذار حج در امامت 56
- حج تجلیگاه عظمت امام 57
- حج تجلیگاه معرفت به امام 60
- بخش سوم: حج دردورانغیبت 66
- اشاره 66
- اشاره 67
- فصل اول: شرایط صحت حج در دوران غیبت کبری 67
- معرفت به امام زمان (عج) ، شرط قبولی اعمال 69
- غفران در پرتو شناخت کعبه و امام 75
- پایبندی به ولایت امام زمان (عج) 80
- حج و اعلام پایبندی به ولایت 82
- پیروی از نایبان عام امام زمان (عج) 88
- نکتهها 90
- فصل دوم: شرایط کمال حج در دوران غیبت کبری 92
- احساس حضور امام زمان (عج) در موسم 92
- حکایات دیدار با امام زمان (عج) در موسم حج 98
- اشاره 109
- عنایت ویژه امام زمان (عج) به شیعیان در موسم حج 109
- ملاقات شیخ صدوق با امام زمان (عج) در خواب 109
- ملاقات سید بحرالعلوم با امام زمان (عج) در مکه 110
- همدمی حضرت خضر با امام زمان (عج) در حج 111
- اشاره 113
- بخش چهارم: نقش مکه در رخداد ظهور 113
- اشاره 114
- فصل اول: مکه محل ظهور و قیام حضرت مهدی (عج) 114
- شبهه 117
- پاسخ 118
- فرق ظهور با قیام 121
- مکه محل اجرای نخستین سخنرانی امام مهدی (عج) 125
- حجرالأسود، حجت و شاهد صدق امام (ع) 127
- اشاره 127
- گواهی حجرالأسود بر امامت امام سجاد (ع) 128
- حجرالأسود، حجت و شاهد امام زمان (عج) 130
- فصل دوم: مکه محل تجمع و بیعت یاران امام مهدی (عج) 132
- اشاره 132
- نتیجه سخن 143
- کتابنامه 145
در هر بامداد، کردار بندگان نیکوکار و فاسق بر رسول خدا (ص) عرضه میشود. پس برحذر باشید [از کردار ناشایست] و همین است معنای قول خداوند: «عمل کنید! خدا و فرستاده او و مؤمنان اعمال شما را میبینند»(1)
«سماعة» میگوید:
از امام صادق (ع) شنیدم که میفرمود: «چرا پیغمبر (ص) را ناخوش و اندوهگین میکنید؟» مردی گفت: «ما چگونه او را ناخوش میکنیم؟ !» فرمود: «مگر نمیدانید که اعمال شما بر آن حضرت عرضه میشود و چون گناهی در آن ببیند، اندوهگینش میکند؟ پس به پیغمبر بدی نکنید و او را [با عبادات و طاعات خویش] مسرور سازید.(2)
در روایت دیگری چنین آمده است:
«عبدالله بن ابان» که نزد حضرت رضا (ع) منزلتی داشت، میگوید به آن حضرت عرض کردم: «برای من و خانوادهام به درگاه خدا دعا بفرما» . فرمود: «مگر من دعا نمیکنم؟ ! به خدا که اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه میشود» . عبدالله میگوید: «من این مطلب را بزرگ شمردم» . به من فرمود: «مگر تو کتاب خداوند عزوجل را نمیخوانی که میفرماید: بگو [ای
1- تُعْرَضُ الْأَعْمَالُ عَلَی رَسُولِ اللهِ ص أَعْمَالُ الْعِبَادِ کُلَّ صَبَاحٍ أَبْرَارُهَا وَ فُجَّارُهَا فَاحْذَرُوهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ تَعَالَی اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ ؛ کافی، ج ١، ص ٢١٩.
2- سَمِعْتُهُ یَقُولُ مَا لَکُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اللهِ ص فَقَالَ رَجُلٌ کَیْفَ نَسُوؤُهُ فَقَالَ أَمَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَکُمْ تُعْرَضُ عَلَیْهِ فَإِذَا رَأَی فِیهَا مَعْصِیَة سَاءَهُ ذَلِکَ فَلَا تَسُوءُوا رَسُولَ اللهِ وَ سُرُّوه ؛ کافی، ج١، ص٢١٩.