تعاون و همیاری در حج و زیارت صفحه 9

اثبات این دو نکتۀ مهم، دلایل روشنی وجود دارد که در این مبحث به آنها پرداخته می‌شود.

١. دستور مستقیم قرآنی

اوّلین، محکم‌ترین و مهم‌ترین دلیل، دستور مستقیم قرآن به تعاون و مشارکت است؛ چنان‌که می‌فرماید:

تَعاوَنُوا عَلَی الْبِرِّ وَ التَّقْوی وَ لَا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ (مائده: ٢)

(همواره) در راه نیکی و پرهیزکاری به یکدیگر کمک کنید و (هرگز) در راه گناه و تعدّی همکاری ننمایید.

در این آیۀ مبارکه، خداوند از دو نوع تعاون در اسلام سخن می‌گوید: یکی تعاون در بِرِّ ، یعنی نیکوکاری که هر مسلمانی وظیفه دارد آن را شاهراه زندگی اجتماعی خویش قرار دهد و دیگری در الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ ، یعنی تعاون در رفتارهای ناروا و ستمکاری که اسلام مسلمانان را از آن نهی کرده است.(1)

تعاون در بِرِّ زمانی امکان‌پذیر است که انسان مسلمان باتقوا و پرهیزکار باشد؛ در حقیقت «تقوا» مقدمۀ نیکوکاری است؛ زیرا تقوا پرهیزکردن از ظلم و ستم است.