دانستنیهای جوانان صفحه 52

توسل پیامبر به خود و انبیای دیگر

وقتی فاطمه بنت اسد از دنیا رفت و می‌خواستند او را در قبر بگذارند، رسول خدا (ص) در قبر وی خوابید و چنین فرمود:

اللهُ الَّذِی یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ اغْفِرْ لُامِّی فَاطِمَةَ بِنْتِ اسَدٍ وَ وَسِّعْ عَلَیْها مَدْخَلَها بِحَقِّ نَبِیِّکَ وَ الانْبِیاءِ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِی. (1) ای خدایی که زنده می‌کنی و می‌میرانی و زنده‌ای که نمی‌میرد، بیامرز مادرم فاطمه را و قبرش را وسیع گردان، به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من.

روشن است که پیامبر (ص) خداوند را به حق خویش و پیامبران قبل از خود می‌خواند و به آنان متوسل می‌شود تا دعایش درباره فاطمه بنت اسد مستجاب شود. اگر واسطه قرار دادن دیگران و کسانی که از دنیا رفته‌اند شرک است، پس چرا حضرت رسول (ص) به پیامبران پیشین متوسل می‌شود و خدا را به حق آنان می‌خواند؟

توسل خلیفه دوم‌

وقتی قحطی رخ می‌داد، عمر بن خطاب به وسیله عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر (ص) طلب باران می‌نمود و می‌گفت: