نهج البلاغه: ترجمه عبدالمحمد آیتی صفحه 242

التَّنْفِیسُ عَنْهُمْ، فَقُلْتُ لَکُمْ: هذا اءَمْرٌ ظَاهِرُهُ إِیمانٌ وَ باطِنُهُ عُدْوانٌ، وَ اءَوَّلُهُ رَحْمَهٌ، وَ آخِرُهُ نَدَامَهٌ، فَاءَقِیمُوا عَلی شَأْنِکُمْ، وَ الْزَمُوا طَرِیقَتَکُمْ، وَ عَضُّوا عَلَی الْجِهادِ بَنَواجِذِکُمْ، وَ لا تَلْتَفِتُوا إ لی نَاعِقٍ نَعَقَ إ نْ اءُجِیبَ اءَضَلَّ وَ، إِنْ تُرِکَ ذَلَّ.

وَ قَدْ کَانَتْ هذِهِ الْفَعْلَهُ، وَ قَدْ رَاءَیْتُکُمْ اءَعْطَیْتُمُوها، وَ اللَّهِ لَئِنْ اءَبَیْتُها ما وَجَبَتْ عَلَیَّ فَرِیضَتُها، وَ لا حَمَّلَنِی اللَّهُ ذَنْبَها، وَ وَاللَّهِ إِنْ جِئْتُها إِنِّی لَلْمُحِقُّ الَّذِی یُتَّبَعُ، وَ إِنَّ الْکِتابَ لَمَعِی ما فارَقْتُهُ مُذْ صَحِبْتُهُ، فَلَقَدْ کُنّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ إ نَّ الْقَتْلَ لَیَدُورُ بَیْنَ الْآباءِ وَ الْاءَبْنَاءِ وَ الْإِخْوانِ وَ الْقَراباتِ، فَما نَزْدادُ عَلَی کُلِّ مُصِیبَهٍ وَ شِدَّهٍ إ لا إِیمانا، وَ مُضِیّا عَلَی الْحَقِّ، وَ تَسْلِیما لِلْاءَمْرِ، وَ صَبْرا عَلَی مَضَضِ الْجِرَاحِ.

وَ لَکِنَّا إِنَّما اءَصْبَحْنا نُقاتِلُ إِخْوَانَنا فِی الْإِسْلاَمِ عَلَی مَا دَخَلَ فِیهِ مِنَ الزَّیْغِ وَ الاعْوِجَاجِ وَ الشُّبْهَهِ وَ التَّأْوِیلِ، فَإ ذا طَمِعْنا فِی خَصْلَهٍ یَلُمُّ اللَّهُ بِها شَعَثَنا وَ نَتَدانَی بِها إِلَی الْبَقِیَّهِ فِیما بَیْنَنا، رَغِبْنا فِیها، وَ اءَمْسَکْنا عَمّا سِواها.

ترجمه: سخنی از آن حضرت (علیه السلام) این سخن خطاب به خوارج است …

سخنی از آن حضرت (علیه السلام) این سخن خطاب به خوارج است هنگامی که به لشکرگاهشان رفته بود و آنان، همچنان، در مورد حکمیت خرده می گرفتند.

علی (علیه السلام) از آنان پرسید:

آیا همه شما با ما در صفین بوده اید؟

گفتند:

برخی بوده اند و برخی نبوده اند.

علی (علیه السلام) گفت:

این دو دسته از هم جدا شوند تا با هر دسته جداگانه سخن گویم.

پس مردم را ندا در داد و گفت:

خاموش شوید و به سخن گوش فرا دهید و دلهایتان را متوجه من سازید و