نهج البلاغه: ترجمه عبدالمحمد آیتی صفحه 81

است، برگیرید و قدم به راه سفر نهید. در دنیا بیش از آنچه شما را بسنده است مخواهید و بیش از آنچه به شما داده است طلب مکنید.

کلام: 46

و من کلام له علیه السلام عِنْدَ عَزمه عَلی الْمَسیر إ لی الْشام

اللَّهُمَّ إِنِّی اءَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَ کَآبَهِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْاءَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ اللَّهُمَّ اءَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ وَ اءَنْتَ الْخَلِیفَهُ فِی الْاءَهْلِ وَ لاَ یَجْمَعُهُمَا غَیْرُکَ لِاءَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لاَ یَکُونُ مُسْتَصْحَبا وَ الْمُسْتَصْحَبُ لاَ یَکُونُ مُسْتَخْلَفا.

اءَقُولُ:

وَ اِبتداء هَذا الْکلام مَروی عَن رَسول اللّه ص وَ قَدْ قَفاه اءَمیر المؤ منین ع باءبلغ کَلام وَ تَممهُ باءحْسَنِ تَمامِ مَنْ قَوْلَه وَ لا یَجْمَعَهُما غَیْرَک إ لی آخَر الفصل.

ترجمه: سخنی از آن حضرت (علیه السلام) هنگامی که به قصد شام سفر می کرد

بارخدایا، به تو پناه می برم از سختی سفر و از اندوه بازگشت. و به تو پناه می برم، از اینکه به هنگام بازگشت بینم که به زن و فرزند یا داراییم آسیبی رسیده باشد. بار خدایا، در این سفر تو همراه من هستی و جانشین مرد مسافر در میان خاندانش نیز، تویی. کسی جز تو نتواند که این دو مهم را کفایت کند. زیرا آنکه جانشین مسافر است، در خانه، همسفر او نتواند بود و آنکه همسفر اوست، چگونه جانشین او در خانه تواند شد.

من می گویم:

ابتدای این کلام از رسول الله (صلی الله علیه و آله) روایت شده و امیرالمؤ منین با عباراتی در نهایت بلاغت آن را پی گرفته و به نیکوترین وجهی به پایان رسانیده است. سخن او از (لا یجمعها) است تا آخر.

کلام: 47

و من کلام له علیه السلام فِی ذِکْر الکوفه

کَاءَنِّی بِکِ یَا کُوفَهُ تُمَدِّینَ مَدَّ الْاءَدِیمِ الْعُکَاظِیِّ تُعْرَکِینَ بِالنَّوَازِلِ وَ تُرْکَبِینَ بِالزَّلاَزِلِ وَ إِنِّی لَاءَعْلَمُ اءَنَّهُ مَا اءَرَادَ بِکِ جَبَّارٌ سُوءا إِلا ابْتَلاَهُ اللَّهُ بِشَاغِلٍ اءَوْرَماهُ بِقَاتِلٍ.

ترجمه: سخنی از آن حضرت (علیه السلام) درباره کوفه