- دیباچه 1
- اشاره 1
- مقدمه 3
- اشاره 5
- 1-زندگینامه 5
- اساتید در قم 7
- جلسه تفسیری 8
- استاد برجسته حوزه 9
- در خدمت انقلاب و نظام 10
- نگاه حکومتی 14
- تألیفات ماندگار 15
- رحلت 17
- 2- پیرامون حج 19
- سفرهای حج 19
- هزینه سفرها 20
- اهتمام و قیام به وظیفه 22
- آسانگیری در انجام مناسک حج 24
- رعایت حال همسفران 26
- سیره زیارتی 27
- نامه به حجاج 29
- چگونگی نیابت 32
- 3- سفرنامه خودنوشته حج 32
- اخذ گذرنامه از قم 36
- حرکت به سوی تهران 40
- پرواز به سوی حجاز 41
- به سوی جحفه 48
- ورود به مکه 53
- عمل سعی و صفا 58
- زیارتگاههای مکه 61
- زیارت مراجع 64
- چگونگی طواف 65
- وضع و اوضاع همشهریها 67
- در عرفات و مشعر 68
- دیدار با یک برادر حنفی 73
- رمی جمرات در منی 75
- وضعیت قربانگاه 77
- هیئت پزشکی ایران 84
- هیئت سرپرستی 87
- به سوی مدینه 88
- مدینه شهر پیامبر (ص) 89
- زیارت حرم رسول (ص) 91
- وضعیت همسفران 96
- بازگشت به جده 99
- پرواز به سوی بغداد 101
- کتابنامه 104
زحمت است.
آنچه ایرانیها را ناراحت میکند زبان ندانستن است و دیگر دست پاچه شدن است. والّا همه چیز موجود و بلکه شاید ارزانتر از ایران است.
کمکم عربی حرف میزنیم یعنی من طلبه آشنا میشوم و عربیهای آنها را میفهمم و از عربیهای کتابی یواش یواش میگویم و علاقه وافر به یاد گرفتن و حرف زدن دارم الفاظ عربی مانند کم، وین، بیش، لیش، جب، تعال، شوف، اشوف را با لهجه ایرانی اداء میکنم.
به سوی جحفه
شب را صبح کردیم. نزدیک غروب همان روز جناب آقای «حاج شیخ عبدالستار سرابی» (1) داماد جناب آقای «حاج شیخ محمد حقی» (2) را ملاقات کردیم معلوم شد که
1- حجتالسلام و المسلمین حاج شیخ عبدالستار اجرائی سرابی، پیش از این نیز چند بار به حج مشرف شده و در این مورد تجربه لازم را دارا بود و به تمام مناطق زیارتی مکه و مدینه و مسئولین آن آشنایی کامل داشت. او هم اکنون در شهر سراب سکونت دارد و از روحانیون محترم شهر به شمار میآید.
2- آیتالله حاج شیخ محمد حقی سرابی متولد 1348 ه. ق از علمای محترم شهر سراب است. وی در مسجد امام حسین 7 تهران، اقامه جماعت داشت و عضو روحانیت مبارز تهران هم بود. بعد هم یک دوره نماینده مردم سراب در مجلس شورای اسلامی و دو دوره نماینده مردم آذربایجان شرقی در مجلس خبرگان شد و در سال 1376 ه. ش به رحمت خدا رفت و در قبرستان شیخان قم به خاک سپرده شد. زندگینامه او در ستارگان حرم، ج 9، ص 27 آمده است.