مصباح الحرمین صفحه 103

الفصلُ العاشِر در بیان آداب سفر

فرموده‌اند که: مکروه است سفر کردن در روز سیُّم و چهارم و پنجم و ششم و سیزدهم و شانزدهم، بیست و یکم، بیست و چهارم، بیست و ششم هر ماه (1) 556.

و روایت دیگر وارد شده است که: روز چهارم و ششم و بیست و یکم، برای سفر و غیر آن خوب است، و روز هشتم و بیست و سیُّم خوب نیست (2) 557. و فرموده‌اند که:

ترک نموده شود سفر در هفت روز از هریک از ماههای عربی که عبارت باشد از: سیّم و پنجم و سیزدهم و شانزدهم و بیست و یکم و بیست و چهارم و بیست و پنجم (3) 558؛ چنانچه این روزها را به نظم آورده گفته‌اند:

هفت روزی نحس باشد در مهی‌زان حذر کن تا نیابی هیچ رنج

سه و پنج و سیزده با شانزده‌بیست یک با بیست چار و بیست پنج

و بهتر آن است که اجتناب نماید از سفر کردن در کوامل سال، و کوامل سال، چنانکه در حدیثی آمده است دوازده روز است، و آن عبارتست از: دوّم محرّم و دهم صفر و چهارم ربیع‌الاوّل و بیست و سیّم ربیع‌الثّانی و بیست و هشتم جمادی‌الاولی و دوازدهم جمادی الاخری و دوازدهم رجب المرجّب و بیست و ششم شعبان و بیست و چهارم رمضان و دوّم ماه شوّال و بیست و هشتم ذی القعده و هشتم ذی الحجّه (4) 559.

فِی الحدیث: جناب امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده که در هر سال بیست و چهار روز

1- - بحار 97/ 102 ب 1 ذیل‌ح 2.
2- - بحار 97/ 102 ب 1 ح 3.
3- - روایات زیادی در این زمینه با اختلافِ الفاظ در بسیاری از منابع (در ابواب مسافرت)، نقل شده است، همچنین شعری که به زبان عربی شامل این مفاهیم است در (بحار 56/ 55 ب 21) و (الحدائق الناضرة 14/ 31) نقل شده است. م.
4- - (با تغییرات) مستدرک 8/ 206 ب 21 ح 9260- 8؛ بحار 56/ 55 ب 21؛ آداب سفر/ ورق 87.