مصباح الحرمین صفحه 108

دست راست بسوی موج اشاره کرده بگوید: «قِرّی بِقَرارِ اللَّهِ وَ اسْکنی بِسَکینةِ اللَّهِ وَ لا حولَ وَ لا قُوَّة إلّابِاللَّهِ العَلیّ العَظیم»، و در بعضی از اخبار وارد شده که در وقت تموّج (1) 587 و تلاطم دریا بگوید: «بِسمِ اللَّهِ اسْکُنْ بِسَکینَةِ اللَّهِ وَ قِرْ بَوَقارِ اللَّهِ وَ اهْدَأْ بِاذنِ اللَّهِ وَ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلّابِاللَّهِ اللَّهُمَّ آنِسْ وَحشَتی وَ أعِنّی عَلی وَحْدَتی» (2) 588.

منقول است که: حضرت امیر علیه السلام فرموده: هر که از غرق شدن بترسد، بگوید: بِسمِ اللَّهِ مَجریها وَ مُرسیها إنَّ رَبّی لَغَفُورٌ رَحیمٌ بِسمِ اللَّهِ الْمَلِکِ الحَقِّ وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدرِهِ وَ الأرضُ جَمیعاً قَبضَتُهُ یَوْمَ القِیامَة وَ السَّمواتُ مَطوِیّاتٌ بِیَمینِهِ سُبحانَهُ وَ تَعالی عَمّا یُشرِکُونَ (3) 589.

و چون راه گم کند بگوید: «یا صالِحُ یا اینکه یا أباصالِحٍ ارشدُونا إلَی الطّریقِ رَحِمَکُمُ اللَّه» (4) 590. و در همه اوقات این حرز را بخواند که در محافظت آن اثر عظیم دارد:

«بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بِسمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ مِنَ اللَّهِ وَ إلَی اللَّهِ وَ فی سَبیلِ اللَّهِ اللَّهُمَّ إلَیکَ أسلَمتُ نَفسی وَ إلَیکَ وَجَّهتُ وَجهی وَ إلَیکَ فَوَّضتُ أمری فَاحفَظنی بِحِفظِ الإیمانِ مِن بَینِ یَدَیَّ وَ مِن خَلفی وَ عَن یَمینی وَ عَن شِمالی وَ مِن فَوقی وَ مِن تَحتی وَ ادفَع عَنّی بِحَولِکَ وَ قُوَّتِکَ فَإنَّهُ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلّابِاللَّهِ العَلیِّ العَظیمِ» (5) 591.

الفصلُ الحادی‌عَشَر در بیان احرام و آداب آن

چون کسی اراده حجّ کند باید دل خود را خالی نماید از هرچه که آن را از خدا مشغول می‌کند، تا حایل نشود میان او و خداوند عالم، و تمامی امور خود را به خدا

1- - تَمَوُّج: شدید شدن موج و کوهه برآوردن آب دریا، موج زدن آب. لغت نامه.
2- - (با اندکی تغییر) کافی 3/ 471 ضمن ح 5؛ بحار 73/ 243 ب 48 ضمن‌ح 25؛ قرب‌الاسناد/ 164 ج 3.
3- - (با تغییر اندک) بحار 10/ 97 ب 7 و 73/ 243 ب 48؛ خصال 2/ 619؛ (و با تغییر بیشتر در بسیاری از منابع).
4- - (در برخی از این منابع، عبارت آخر «یرحمکم‌اللَّه» ذکر شده است): الفقیه 2/ 298 ح 2506؛ وسایل 11/ 443 ب 53 ح 15211؛ بحار 60/ 72 ب 2 ح 18 و 73/ 246 ب 48 ح 35 و 73/ 253 ح 48 و 97/ 112 ب 1؛ الامان/ 121 ف 8؛ مصباح‌کفعمی/ 185؛ مکارم‌الاخلاق/ 259.
5- - (در برخی از منابع با اندکی تغییر): کافی 2/ 559 ح 10 و 2/ 563 ح 23؛ بحار 73/ 258 ب 48 و 83/ 278 و 92/ 212 ب 107 ح 4 و 92/ 215 ح 7 و 97/ 111 ب 1؛ امالی‌طوسی/ 208 س 8 ح 385- 8؛ الامان/ 125 ف 10؛ مصباح کفعمی/ 246.