مصباح الحرمین صفحه 220

روز سیُّم را یوم النّفر الثّانی یا یوم النّفر گویند، چون جمیع حاجّ در آن روز تماماً کوچ می‌کنند. (و یوم النفر اسم مناسبست، ولکن به اسقاط نون و تشدید الرّاء المهملة: فرّ فراراً و لا یات کراراً).

الفصلُ الخامِس وَ العِشرُون در عرفات و وقوف آن

بدان که واجبات وقوف در عرفات چند چیز است:

1- نیّت کردن، بدین طریق که: وقوف می‌نمایم در عرفات از حال تا غروب آفتاب در حجّ تمتّعِ حجّ اسلام واجب قربة الی اللَّه.
2- بودن در عرفات به هر قسم که باشد؛ پیاده یا سواره، نشسته یا ایستاده، مشغول دعا و ذکر یا مشغول صحبت و خوردن و آشامیدن و بی کار نشستن و خوابیدن. و ابتدای وقوف را از اوّل ظهر روز عرفه آغاز نماید.
3- انتهای وقوف غروب روز عرفه باشد.
4- در اثنای وقوف، از عرفات خارج نشود، هر چند که یک ساعت باشد؛ و چهار حدّ عرفات عبارتست از نمره‌ای (1) 1118 که بَطنِ (2) 1119 عرفه است و ثوبه و ذی المجاز و اراک؛ و خود این حدود داخل عرفات نیستند.

و مستحبّات این وقوف چند چیز است:

1- غسل کردن برای وقوف.
2- جمع کند مابین نماز ظهر و عصر را به یک اذان و اقامه.
3- وقوف را پیاده کند نه سواره.
4- ایستاده باشد نه نشسته (مگر کسی که طاقت نداشته باشد یا مریض باشد).
1- - نَمِرَة: موضعی است در عرفات. لغت نامه.
2- - بَطْن: درون، اندرون، مرکز. لغت نامه.
5- در سینه کوه بایستد یا در پایینش از جانب چپ کوه نسبت به کسی که از مکّه بیاید، و در زمین، در طرف یسار کوه ایستادن افضلست از بالا شدن به کوه.
6- در زیر آسمان ایستاده باشد نه در زیر خیمه و نحو آن.
7- جای وقوف را ملاحظه کند که جای سَهل (1) 1120 و مُستَوی (2) 1121 باشد (در جای غیر سهل و بالای کوه وقوف نکند).
8- خیمه خود را در نمرة (3) 1122 بزند و رَحلِ (4) 1123 خود را به نزدیک هم گذارد و متفرّق نکند.
9- زمان خود را صرف نماید در ذکر و دعا نمودن و طلب حاجت کردن، و به خواندن ادعیه وارده؛ و دعا کند برادران مؤمن خود را (اقلًاّ چهل نفر را)، و والدین و سایر مؤمنین را عموماً و خصوصاً، و هر قدر از هر مقوله دعا میسور شود بنماید.
10- سعی در طلب مغفرت و گریه و زاری نماید، و در آن وقت تکاهل و ملال را بر خود راه ندهد، و فرصت را غنیمت شمرده و چاره کار خود را نماید که عاقبت تکاهل، محرومی و پشیمانی خواهد آورد، و حسرت نافع نخواهد شد، و چنین فرصت به دست نخواهد افتاد. و افضل دعاها، دعایی است که از اهل بیت علیهم السلام رسیده، مثل دعای جناب امام حسین علیه السلام که معروفست، و دعای چهل و هشتم صحیفه کامله، و دعای جناب پیغمبر صلی الله علیه و آله که به امیر علیه السلام تعلیم فرمود و آن این است: