مصباح الحرمین صفحه 444

خاطر به هم رسید، چون گذشتم فرمود که: یا جویرة، اذان بگو. و خود متوجّه وضو شدند، بعد از آن به سخنی متکلّم شدند که نمی‌فهمیدم و گمان من این بود که به لغت عِبرانی (1) 1925 می‌گفت، پس اقامه فرمودند، پس نگاه کردم، به خدا قسم که آفتاب بیرون آمد و صدایی از آن ظاهر می‌شد، تا رسید به جایی که وقت فضیلت نماز عصر بود، پس آن حضرت نماز عصر را ادا کردند و من اقتدا به آن حضرت کردم، چون از نماز فارغ شدیم آفتاب غروب کرد و ستاره‌ها ظاهر شدند، پس حضرت امیر علیه السلام متوجّه من شده فرمود که: یا جویریه، خدا می‌فرماید: ی فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظیمِ‌ی (2) 1926، من خدا را به نام عظیمش خواندم که آفتاب از برای من برگردانید (3) 1927. و همانجا مسجدی بنا کرده‌اند معروف است به مسجد الشّمس.

الفصلُ الثّانی وَ الخمسون در شهدای احُد

بدان که مستحبّ است ابتدا کردن به مسجد قبا، پس غرفه مادر ابراهیم، بعد از آن مسجد فضیح، بعد از آن احُد؛ و ابتدا کند در احد به مسجدی که نزدیک سنگلاخ است، بعد از آن قبر حمزه، بعد از آن قبور شهدا، بعد از آن مسجدی که در مکان وسیع است در سمت کوه (محاذیِ (4) 1928 دست راست کسی که داخل احد شود)، بعد از آن نماز کردن نزد

(5) 1929

1- - عِبْرانی: زبان یهود. لغت نامه.
2- - واقعه/ 74.
3- - (با اندکی تغییر) الفقیه 1/ 203 ح 611؛ وسایل 5/ 180 ب 38 ح 6272 و ح 6273؛ بحار 33/ 439 ب 27 ح 647 و 41/ 167 ب 109 ح 3 و 41/ 178 ب 109 ح 13 و ...؛ بصائرالدرجات/ 217 ب 2 ح 1 و ح 4؛ تأویل‌الآیات/ 695؛ الخرائج 1/ 224 ب 2؛ خصائص‌الائمّة/ 56؛ عدةالداعی/ 97؛ علل‌الشرائع 2/ 352 ب 61 ح 4؛ قصص‌راوندی/ 292 ف 6 ح 361.
4- - مُحاذی: مقابل و رویاروی. لغت نامه.
5- مولی عبدالجبار شکوئی - سیدجواد طباطبایی، مصباح الحرمین، 1جلد، نشر مشعر - تهران، چاپ: 1، 1384.