صبح اندیشه صفحه 144

خداوند در معراج می‌فرمود: «ای محمد نعلینت را در بیاور که به وادی مقدس پا نهاده‌ای.»

این راز در انسان‌های معمولی و گیاهان هم هست و چه شگفت‌انگیز هم!

همه شنیده‌ایم که میوه‌ای که در کویر به عمل می‌آید شیرین‌تر و خوش طعم‌تر است و گلی که در کویر می‌روید، معطرتر و خوشبوتر و خوشرنگ‌تر است.

یک روحانی هم بالای منبر می‌گفت: «نگاه کنید همین نان را، تا زمانی که گندم است، اصلًا مهم نیست که زیر دست و پا بیفتد. وقتی هم آرد شد. باز هم مهم نیست. وقتی که با آب هم مخلوط شد باز هم چندان مهم نیست. ولی وقتی پخته شد، آتش دید، رنج دید، ریاضت کشید، آن وقت نان می‌شود و نان مقدس است، پا نباید روی آن گذاشت. اگر زمین بیفتد، باید برداشت و بوسید، این همه عزّت را، او از شدت حرارت آتش کسب کرده. او در درون تنور، ریاضت کشیده و قرب و منزلت پیدا کرده.

کاش که نویسندگان و دانشمندان ما در این زمینه بیشتر تحقیق کنند.

محمد (ص) چه می‌دید؟

محمد صلی الله علیه و آله چه می‌دید؟

اتوبوس‌های نسبتاً شیک و مدرن به طرف جدّه حرکت کردند.

ساعت حدود 5/ 5 بعد از ظهر بود. هر جای دیگر دنیا می‌بود، از خوشحالی در پوست نمی‌گنجیدم که به منزلم و کنار خانواده‌ام برمی‌گردم.

به ویژه بعد از یک روز بسیار پر تلاش و پر جنب و جوش، حالا می‌بایست راحت روی صندلی اتوبوس لم می‌دادم و از مسافرتم لذت می‌بردم. ولی خودم را خوب می‌شناختم که به محض حرکت اتوبوس چه حالی به من دست خواهد داد. لذا در کنار پنجره نشستم تا به بهانه نگاه کردن به بیرون