درسنامه آداب سفر حج صفحه 173

13. تلاش در جهت تحصیل رقّت قلب، سوزش دل و خضوع.

14. سجده برای خداوند به منظور تشکر از این نعمت الهی.

15. مقدّم داشتن پای راست هنگام ورود، و پای چپ هنگام خروج.

16. ایستادن در وقت زیارت، اگر عذری ندارد.

17. سر به زیر انداختن و به بالا و طرف راست و چپ توجه نکردن.

18. خواندن زیارت‌های مأثوره و ترک زیارت‌های مخترعه.

19. خواندن نماز زیارت که اقلّ آن دو رکعت است.

20. خواندن دعاهای وارده، بعد از نماز و زیارت.

21. خواندن مقداری از قرآن و هدیه کردن به روح مقدس صاحب آن مرقد شریف.

22. نماز واجب را بر نماز زیارت مقدم داشتن و اگر مشغول زیارت بود و «قَدْ قامَتِ الصَّلاة» را شنید، زیارت را ترک و در نماز جماعت شرکت کند.

23. زیارت کردن برای پدر و مادر و دوستان و نزدیکان و به نیابت ایشان سلام کردن و برای آن‌ها طلب مغفرت نمودن.

24. ترک سخنان ناشایست و کلمات لغو و بیهوده و صحبت‌های دنیایی که همیشه در هر جا مذموم و مانع رزق و جالب قساوت قلب است، به خصوص در بقاع مقدس.

25. بلند نکردن آواز و صدای خود در آن مشاهد شریفه برای هر علتی که باشد.

26. وداع با صاحب آن مرقد شریف در وقت بیرون آمدن از آن شهر.

27. قصد مراجعت داشتن به آن مکان مقدس هنگام وداع.