درسنامه آداب سفر حج صفحه 175

مرحوم مجلسی در کتاب «بحار» (1) و «تحفه» از این آیه و روایت استظهار فرموده که:

«بلند نمودن آواز درحرم مطهّر نبوی ومشاهد شریفه(صلوات الله علیهم اجمعین) چه در زیارت و چه در غیر آن، منهی و مذموم است.»

سپس محدث نوری می‌گوید:

«و چه نیک فرموده و این ادبی است خاص، که در مرحله احترام و تعظیم، رسول‌خدا(ص) و ذریه طاهره‌اش(علیهم السلام) را به آن امتیاز اختصاص داده و پرده ناموس برای تکریم و توقیر ایشان درمیانشان گذاشته، پس هر که آواز را بلند کند، هر چند در عبادتی باشد که بلند نمودنِ آن صدا در آن ممدوح باشد، پرده ناموس الهی را دریده است ...»

و از این جا معلوم می‌شود قباحت و شناعت آن‌چه متعارف و مرسوم شده در حرمِ مطهر علوی و بقعه منوره حسینی(علیهما السلام) که در اوقات نماز، خصوص درصبح و شام، جماعت بسیاری که گاه عدد ایشان زیاده باشد از عدد گوش‌کنندگان، به غایت بلندی آواز، برخیزند و اذان بگویند و دعا کنند و صداها درهم پیچد، و فقرات اذان در یکدیگر مخلوط شود، عُبّاد آن محل را، از زائران و نمازگزاران و متضرعین و گریه کنندگان، از کار خود باز دارند و داخل در زمره صادّین عن سبیل الله شوند، و پاس حرمت نبوت و امامت را از هم درند و حکایت اذان را که از مستحبات اکیده است، از میان برند، چه سامع نداند که کدام را حکایت کند.