گلواژه‌های حج و عمره صفحه 1

یاد و سپاس‌

مرحوم پدرم، «حجة الاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ محمد علی بصیری طاب ثراه» شخصیتی روحانی بود که در کنار فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی در سنگر خطابه و منبر و اقامه جماعت، بالغ بر بیست سال به عنوان یکی از روحانیون پرتلاش و با انگیزه کاروان‌های حج، زائران خانه خدا را آموزش می‌داد. عشق و علاقه سرشار او به این سفرروحانی ومعنوی وتلاش بی‌وقفه وی در ارائه خدمات ارزشمند، بی‌شایبه و خالصانه به ضیوف الرحمان به گونه ای بود که هنوز تعداد قابل توجهی از همسفران ایشان، پس از سال‌های متمادی، یاد و خاطرات این سفر معنوی و حضور یک روحانی آگاه و دلسوز و باانگیزه را در ذهن خود دارند و هم‌چنان ما را نیز مرهون محبّت و احساسات صمیمانه خود می‌نمایند.

وی در آخرین سال حیات خود(1365 ه. ش) در شرایطی که چند جلسه مقدماتی آموزشی را برای زائران تشکیل داده، و آماده این سفر معنوی می‌شد، «به دلیل بیماری قلبی» از سوی اطبا از انجام سفرحج منع شد. از خاطرات فراموش نشدنی آن عالم فرهیخته، اشک های جاری و بغض گلوگیر او در هنگام وداع و خداحافظی با یکایک زائران خانه خدا و حرم نبوی در بیمارستان و منزل بود. اکنون که با توفیق الهی سالیان متوالی است، که امکان خدمتگزاری به زائران خانه خدا برای این‌جانب نیز فراهم گردیده، به انگیزه زنده نگه داشتن یاد و خاطره آن عالم مسئولیت‌پذیر، متعهد، و همراه داشتن ذخیره‌ای ناچیز برای روز واپسین، اقدام به تهیه و تدوین مجموعه حاضر نمودم، امید آن‌که مورد عنایت قرار گیرد و رضایت حضرت حق را نیز تحصیل نماید.

در خاتمه لازم می‌دانم از همسر عالمه‌ام-/ که او نیز به عنوان معینه در کاروان‌های حج توفیق خدمت دارد-/ به خاطر فراهم نمودن شرایط مطالعه و تحقیق، تشکر و قدردانی نمایم.

از تمامی علما، بزرگان، سروران ارجمند روحانی و استادان بزرگوار انتظاردارم با ارشادات خود این‌جانب را قرین امتنان فرمایند. «والسلام»