دانستنیهای چهارده معصوم (ع) صفحه 1483

پس به سوی مسجد حرکت کردم تا پدرم امام باقر علیه السلام را پیدا کنم؛ و از جریان آکاه گردم.

همین که وارد مسجد شدم، پدرم را تک و تنها در گوشه ای از مسجد مشاهده کردم.

و در حالتی که تمامی مأمومین و

مردم به منازل خود رفته بودند، پدرم تنها در مسجد با خدای خویش خلوت کرده و سر تواضع و فروتنی بر سجده نهاده بود و به درگاه باری تعالی این دعا را در حال گریه و زاری می خواند:

(سُبْحانَکَ اللّهمّ إنْتَ رَبّی حَقّا حقّا، سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّدا وَ رِقّا، الّلهمّ إنَّ عَمَلی ضَعیفٌ، فَضاعِفْهُ لی، الّلهمّ قِنی عَذابَکَ یَوْمَ یُبْعَثُ عِبادُکَ، وَتُبْ عَلَیَّ إنَّکَ إنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ)

ای خدائی که پاک و منزّه هستی! توئی پروردگار حقّ و حقیقت.

ای خداوندا! از روی عبودیّت و بندگی و فروتنی، در مقابل تو سجده کرده ام.

ای خداوندا! اعمال نیک من، ناچیز و ناقابل است، پس خودت بر اعمال من فزونی بده.

خداوندا! مرا در قیامت از عذاب دردناک خویش مصون دار، و مرا مورد عفو و بخشش خود قرار بده، زیرا تنها توبه پذیر بخشنده و مهربان، تو هستی. (62)

مروری بر لحظات حسّاس