موسم بیداری : گذری بر خاطرات سفر حج صفحه 132

حاجیان به هدف خورد!

قربانی‌

کاروانیان خوشحال از انجام نخستین مرحله از مبارزه، در کنار ستونی بیرون از محیط مسقّف جمرات گرد هم آمده‌اند. اکنون نوبت قربانی است؛ به عبارت دیگر، رمی کافی نیست، باید نفس را معدوم کرد.

شعری از شیخ بهایی دیدم که بسیار زیبا این نکته را بیان کرده بود:

گوی دولت آن سعادتمند برد کو به پای دلبر خود جان سپرد

گر همی خواهی حیات و عیش خوش گاو نفس خویش را اوّل بکش

در جوانی کن نثار دوست جان رو(عَوانٌ بَینَ ذلِکَ) (1) را بخ-- وان

پیر چون گشتی گران جانی مکن گوسفند پیر قربانی مکن (2)

رمی جمره را انجام داده بودیم و باید کار را یکسره می‌کردیم و آن قربانی بود؛ دیو نفس و اژدهای درون، تنها با مرگ است که نابود می‌شود.

در این میان باید گفت که خداوند انسان را بدون معلم نگذاشته