موسم بیداری : گذری بر خاطرات سفر حج صفحه 23

قرآن را باز کردم و در کمال حیرت این آیه آمد:(

وَ نادَیْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الأَیْمَنِ وَ قَرَّبْناهُ نَجِیًّا)

. (1)

دلم لرزید، نمی‌توانستم حرفی بزنم، آیه را برایش معنا کردم!

به سرعت به طرف در رفت؛ رفت تا ساکش را بیاورد.

حج دعوت است‌

برایم ثابت شده است که حج به‌راستی دعوت است و خداوند میهمانانش را از همان ابتدا دعوت می‌کند و خودش، ولو در دقایق آخر، حال و آمادگی می‌دهد و روحیه‌ها را عوض می‌کند.

انسانی که تا دیروز به برادر رحم نمی‌کرد، در پرتو زلال حج، نرم و فروتن می‌شود و چشمی که با اشک و راز و نیاز غریبه بود، در سایه‌سار حج، با راز و نیاز انس می‌گیرد. رفته رفته روح و روان برای این سفر روحانی آماده می‌شود.

به چهره‌ها که می‌نگری، تفاوت، کاملًا محسوس است. اینها آن مردمی نیستند که در جلسه اول آمده بودند! اکنون در چهره‌هایشان، نور خدا هویداست.

با هر که صحبت می‌کنی، تنها از عشق و معنویت می‌گوید. برای مدت کمی هم که شده، مادیات رخت بربسته و این ساحت روح است که در وجود زائران جولان می‌دهد. روحی که می‌رود لبیک