موسم بیداری : گذری بر خاطرات سفر حج صفحه 92

بودم، صدایم کرد و با صدایی که به زحمت شنیده می‌شد گفت: امسال روحانی کم دارند، با معاونت امور روحانیون صحبت کن تا من هم بیایم. گفتم: شما با این حال! گفت: تا زمان حج خوب می‌شوم، خودت معین باش و من روحانی!

واقعاً نمی‌توانستم تحمل کنم. کسی که تا به‌حال حتی یک ساعت، در بیمارستان نخوابیده بود و حتی به ندرت آمپول زده بود، تنها در عرض پنج ماه، چنین اسیر بستر بیماری و زمین‌گیر شده باشد. تصویر پدر در آن لحظات در چشمم به لرزش درآمد و اشک امانم را برید. در حالی‌که صدایم می‌لرزید، گفتم: ولی امسال نوبت شما نیست، ان‌شاءالله تا وقتی نوبت شما بشود خوب می‌شوید؛ مدتی بعد از مراسم حج، برگزاری عمره مفرده شروع می‌شود و به زودی به عمره می‌روید و سپس پیشانی‌اش را بوسیدم و در حالی‌که می‌کوشیدم چشمم در چشمان ملتمسش نیافتد، خانه را ترک کردم.

در عرفات، صبحانه را میهمان همان دوست پدرم بودم. روحانی کاروانی از فردوس بود. صبحانه نان و پنیر و چای شیرین بود و از این شیرهای پاکتی «ندا» که البته مزه شیر هم نمی‌داد. احتمالًا از شیر خشک درست شده باشد. البته فقط چایی و چند لقمه نان خوردم تا با کاروان، صبحانه بخورم.

مسجد نمره‌