موسم بیداری : گذری بر خاطرات سفر حج صفحه 94

رفتیم نماز تحیت بخوانیم که در مسجد، همه خوابیده بودند. به زور دو رکعت نماز خواندیم. جای سوزن انداختن نبود! گویی از سفری دور آمده بودند و اکنون مدهوش، در مسجدی که پیامبر عمود خیمه وقوف در عرفات را زده بود، آرام گرفته بودند.

مراسم برائت‌

ساعت 9 صبح از مسجد نمره به طرف محل اجتماع به راه افتادیم. ساعت 10 مراسم آغاز می‌شد و برای این که زودتر به محل برسیم و جا پیدا کنیم، به سرعت به طرف چادرهای بعثه حرکت کردیم. شلوغی و ازدحام جمعیت در اوج خود بود و هنوز رود خروشانی که از منا به طرف عرفات در حرکت بود، با همان شدت ادامه داشت. حجاجی که به صورت آزاد و مستقل به عرفات آمده بودند، در گوشه و کنار، زیراندازی انداخته بودند و در سایه ماشین و یا درختی، از شعاع‌های سوزان آفتاب، خود را می‌پوشاندند. مراسم برائت، از همان سالی که در مکّه به خاک و خون کشیده شد، به عرفات منتقل گردید؛ جایی که به نظر می‌رسد مکان برائت هم همین سرزمین باشد. همواره تولّی با تبرّی همراه است؛ نمی‌توان چیزی را دوست داشت و ضدش را هم دوست داشت، تا