- دیباچه 1
- مقدمه 3
- اشاره 7
- فصل اول کارکردهای مثبت زبان در سفرهای زیارتی 7
- زیبایی های زبان 8
- اشاره 8
- ١. ذکر 11
- ٢. راستگویی 13
- ٣. استغفار 14
- اشاره 14
- -استغفار بی روح 16
- 4. قرائت قرآن 17
- 5. شکرگزاری 18
- اشاره 22
- 6. دعا و راز و نیاز با خدا 22
- -چگونه دعا کنیم 24
- اشاره 27
- فصل دوم کارکردهای منفی زبان در سفرهای زیارتی 27
- اشاره 28
- زشتی های زبان 28
- اشاره 29
- ١. عیب جویی 29
- -حواریون عیب بین و حُسن نظر عیسی (ع) 33
- -گریه بر عیب خود 33
- -بزرگ بینی عیب دیگران 34
- -عیب پوشی خداوند در روز قیامت 35
- ٢. غیبت 37
- اشاره 40
- ٣. دروغ 40
- -درمان دروغگویی 42
- -سرانجام دروغگویان 42
- -راستگو از گناه محفوظ است 43
- اشاره 45
- 4. دشنام و نفرین 45
- -ناسزاگویی و حبس دعا 48
- اشاره 49
- 5. زخم زبان 49
- -کوچک، ولی فتنه انگیز 50
- اشاره 51
- 6. چاپلوسی و تملق 51
- -کاه و کوه 52
- -از چاپلوسی بیزارم 53
- اشاره 55
- ٧. تهمت 55
- -عذاب عظیم تهمت زنندگان 56
- -پرهیز از جایگاه تهمت 56
- -عاقبت تهمت زنندگان 57
- ٨. خودستایی 59
- ٩. سخن چینی 61
- اشاره 61
- -سرانجام سخن چینی 63
- ١٠. رازگشایی 64
- اشاره 64
- -حفظکردن رازهای خود 66
- -رازگشایی با محرمان 68
- الف) پرحرفی 70
- ب) عقده حقارت 70
- -عوامل افشای راز 70
- اشاره 70
- د) احساساتی شدن و عصبانیت 71
- ج) دوستی و رفاقت 71
- ١٢. اهانت و تحقیر 72
- ١٣. بازگویی گناه 73
پوشیده نگاه دارند.
امام رضا (ع) می فرماید:
لَم یَخُنْکَ الاَمینُ و لکِنِ ائْتَمَنْتَ الخائنَ. (1)
امین به تو خیانت نکند، تویی که به خیانتکار امانت سپردی.
خامشی به که ضمیر دل خویش
سعدی
آدمی در حفظ راز خویش، از هرکسی تواناتر و شایسته تر است و نباید اسرار خویش را با کسی در میان بگذارد؛ زیرا آن گاه که او سرّ دل می گشاید و تأکید می کند
که این راز میان ما دو نفر بماند، چه بسا آن شخص نیز با دیگری همان راز را در میان نهد و تأکید ورزد که این راز میان ما دو نفر بماند. این عمل سلسله وار ادامه می یابد تا جایی که راز آدمی، آشکار می شود. در این حال، هرچند شخصی که رازگشایی کرده مرتکب گناه شده ولی نباید جز خود را ملامت کند که بار نخست، راز خویشتن را بی هیچ تأمل و تدبر به نامحرم گفته و پیش از همه از راز خویش پرده برداشته است.
1- تحف العقول، ابن شعبه حرانی، ص 466.