اهل بیت علیهم السلام عرشیان فرش نشین صفحه 179

به عنوان جاهل متنسّک نام می برد ، آنانی که ممکن است در بخشی از عمل ، پاک و معصوم بوده و اصرار و پافشاری بر ترک گناه و معصیت داشتند اما چون بینش و دریافت آنان ضعیف بوده و تنها به قاضی مراجعه می کردند ، مصون از خطا نبودند و گرایش به اعمالی داشتند که آنان را از مدار دین بیرون می راند و قتلشان را در عرصۀ هجوم به مؤمنان به امیرمؤمنان علیه السلام واجب ساخت !

علم و عمل انسان

در انسان های عادی تفاوت میان بینش و کنش و علم و عمل بیشتر است . هرچه انسان از مقام والای انسانیت و شخصیت الهی خود پایین تر می آید ، بخش عقل نظری از عقل عملی فاصله می گیرد و دور می شود از این رو همواره یکی از آن دو وجود دارد در حالی که آن دیگر نیست ، یا یکی قوی و توانا و آن دیگر ناتوان و ضعیف است .

هرچه انسان رشد می کند و به سوی کمال می رود ، این دو بال پرواز به هم نزدیک تر می گردد تا جایی که نخست ، متحد و سپس واحد می شود و علم و عمل وحدت می یابد چنان که در فرشتگان و مجرّدات عالی ، علم و عمل عین یکدیگرند و در صادر نخستین یا ظاهر اول که حقیقت محمّدیه است اوج این وحدت را می یابیم .

علم و عمل حضرت حق

در حضرت حق علم ، عین عمل و هر دو عین قدرت و . . .

« . . . وَ مٰا یَعْزُبُ عَنْ رَبِّکَ مِنْ مِثْقٰالِ ذَرَّهٍ فِی الْأَرْضِ وَ لاٰ فِی