اهل بیت علیهم السلام عرشیان فرش نشین صفحه 233

«أَنْزَلَ مِنَ السَّمٰاءِ مٰاءً فَسٰالَتْ أَوْدِیَهٌ بِقَدَرِهٰا . . . » (1).

خدا از آسمان آبی نازل کرد که در هر درّه و رودی به اندازۀ گنجایش و وسعتش [ سیلابی ] جاری شد . . .

در تأویل آیه گفته شده : خدا از عالم بالا آب حیات و علم و دانش نازل کرد پس هر بستری به اندازۀ گنجایش خود از آن بهره می برد .

آن درّه و بستر که عمیق تر و گسترده است و از نظر سعۀ وجودی کامل تر و انشراح و انبساط بیشتری داشته باشد ، می تواند از این آب حیات بیشتر بهره ببرد و خود را از نظر وجودی و معرفتی به جایی برساند که به مقام احسان دست یابد .

اگر حضرت حق می فرماید :

« لَقَدْ کٰانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّٰهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ . . . » (2).

یقیناً برای شما در [ روش و رفتار ] پیامبر خدا الگوی نیکویی است . . .

این اسوه بودن ویژۀ آن حضرت نیست چون خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله اعلام کرده اند این اسوه بودن پس از رسول الهی به اهل بیت علیهم السلام می رسد ، چرا که آنان خلفا و اوصیا و جانشینان و وارثان بر حق پیامبرند و مقام اسوه بودن مقام شخص نیست بلکه مقامی حقوقی است که از پیامبر صلی الله علیه و آله به اهل بیت علیهم السلام می رسد .

رهرو راه ولایت ، باید بداند که : انس با فرشتگان غیبی و شنیدن تسبیح آنان جز با تأسی به پیامبر و اهل بیت علیهم السلام برایش حاصل نمی شود و بدون اقتدا به آن بزرگواران طی این راه غیر ممکن و بلکه از محالات است .