اهل بیت علیهم السلام عرشیان فرش نشین صفحه 353

آنان رو کرده ، فرمود حاجتی دارید ؟ گفتند : نه یا امیرالمؤمنین ! مشتاقیم همراه تو حرکت کنیم ، حضرت فرمود : برگردید ، پیاده رفتنِ پیاده همراه ، با سواره موجب فساد برای سواره و سبب ذلت و خواری برای پیاده است (1) .

مسلمان شدن یهودی

هنگامی که امام علیه السلام بر مردم حکومت داشت و منصب داوری و قضا با شُریح بود ، حضرت با شخصی یهودی به دادگاه آمد تا شریح میان آن حضرت و یهودی داوری کند . در دادگاه به یهودی گفت : این زرهی که در دست توست زره من است ، من نه آن را فروخته ام و نه بخشیده ام ، یهودی گفت : زره ملک شخص من و در اختیار من است .

شریح از امیرالمؤمنین علیه السلام گواه و شاهد خواست ، حضرت فرمود : این قنبر و حسین گواهی می دهند که زره از من است ، شریح گفت : گواهی فرزند به سود پدر قابل قبول نیست و گواهی غلام به نفع مولایش پذیرفته نیست ، این دو نفر می خواهند آنچه به سود توست به سوی تو جلب کنند !

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود : ای شریح ! وای بر تو از جهاتی خطا کردی ؛ اما یک خطایت اینکه من پیشوای توام و تو به سبب فرمان بردن از من خدا را فرمان می بری و می دانی که من هرگز باطل گو نیستم ، با این وصف سخنم را رد کردی و ادعایم را باطل انگاشتی ! آنگاه بر ضد قنبر و حسین ادعا کردی که آنان در این دادگاه به نفع خود گواهی می دهند ! من جریمۀ باطل انگاشتن ادعایم و تهمت زدن به قنبر و حسین را بر تو روا نمی دارم ، جز اینکه سه روز میان یهود به داوری و قضا برخیزی .