اهل بیت علیهم السلام عرشیان فرش نشین صفحه 494

گفتم : اگر او فرستادۀ خداست ، این گوشت مسموم به او زیانی نمی رساند و اگر پادشاه است ، مردم را از حکومتش آسوده می کنم ، پیامبر صلی الله علیه و آله پس از شنیدن این سخن از او درگذشت (1) !

ابن أبی الحدید در شرح نهج البلاغه در وصف امیرمؤمنان علیه السلام می گوید :

در بردباری و گذشت از مجرم ، بردبارترین مردم و نسبت به مجرمان ، باگذشت ترین ایشان بود و درستی این سخن از جنگ جمل پیداست ، آنگاه که به مروان بن حکم که دشمن ترین و کینه توزترین دشمن او بود دست یافت از او درگذشت (2) ! !

مرا به حسن و حسین علیهما السلام ببخش

رسول بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله دربارۀ مجرمی حکم کرد که هرکس او را هرجا یافت دستگیر کند تا به سزایش برسد .

مجرم فراری برای در امان ماندن از جریمه ، خانه به خانه پنهان می شد و خود را از چشم مردم دور نگاه می داشت ولی ادامۀ این وضع برایش طاقت فرسا شد .

روزی از روزنۀ دری که پشت آن پنهان بود کوچه را تماشا می کرد ناگهان دید حضرت امام حسن و حضرت امام حسین علیهما السلام - که در آن وقت دو کودک خردسال بودند - در حال عبور از کوچه اند ، در را باز کرد و هر دو را روی دوش نهاد و به سوی مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله حرکت کرد ، زمانی که وارد مسجد شد پیامبر صلی الله علیه و آله بالای منبر بود ، فریاد برداشت : یا رسول اللّه ! من این دو را