اهل بیت علیهم السلام عرشیان فرش نشین صفحه 60

و برجسته و ممتازند و از سعۀ وجودی ویژه ای برخوردارند ، این سیر و حرکت را به صورتی کامل و بدون هر عیب و نقصی انجام می دهند .

در میان همۀ انسان های کامل ، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام اشرف هستند که این دوره را به نحو اتمّ و اکمل پیموده اند .

مراحل نزول انسان

اشاره

هر موجودی و حتی انسان ، مرحله ای دارد که « چیزی » نبود ، سپس « چیزی » می شود ، این دو مرحله عبارت اند :

1 - از « ظلّ » و آن زمانی است که در ذات علم الهی مکنون بودند و به طور اجمال به وجود « ذات مکنون » و به وجود حق ، وجود داشتند ؛ این همان مرحلۀ نخست یعنی « چیزی نبودن » است .

2 - آنگاه خدا اراده فرمود تا آنچه در ذات علم مکنون بود به صورت « مد الظّل » به شکل اعیان ثابته درآید که این همان دومین مرحله و مقام یعنی مقام « مد الظّل » و « چیزی شدن » است که « کائن » شایسته می شود و لیاقت و قابلیت پیدا می کند تا فرمان الهی به عنوان « کُن وجودی » به آن تعلق گیرد ، زیرا تا پیش از این مرحله چیزی نبود تا لایق امر « کُن وجودی » باشد :

« إِنَّمٰا أَمْرُهُ إِذٰا أَرٰادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ » (1).

شأن او این است که چون پدید آمدن چیزی را اراده کند ، فقط به آن می گوید : باش ، پس بی درنگ موجود می شود .

این مرحله به یک تجلّی تحقق می یابد و سرعت و شتابش قابل تصور نیست .